بررسي ادله وهابيت بر شرك ربوبي در مسئله شفاعت

Considering the Wahhabi proofs for disproving intermediation

سلفيان، طلب شفاعت از اموات را مبتلا به شرك در الوهيت و ربوبيت مي دانند. شرك در الوهيت ناظر به بحث عبادت و شرك در ربوبيت ناظر به قدرت اولياي الهي (بعد از موت ايشان) است. عدم حيات اولياي الهي، عدم سماع ايشان از قريب و بعيد و انقطاع عمل بعد از موت، از مواردي است كه سلفيان در اثبات عدم قدرت اوليا و اثبات شرك ربوبي به آن استناد مي كنند؛ اما حيات، سماع و قدرت بر عمل، براي اولياي الهي حتي بعد از موت ايشان نيز حاصل است؛ لذا دليلي براي نفي قدرت و اثبات شرك ربوبي وجود ندارد؛ حتي اگر بر فرض، حيات و سماع و قدرت بعد از موت براي اولياي الهي ثابت نباشد، باز هم ادعاي شرك براي طالبين شفاعت بعد از موت، ادعايي باطل است؛ چراكه خطاي در تشخيص و عدم قدرت استقلالي براي ايشان، دو مسيله اي هستند كه مانع استقرار شرك براي شفاعت طلبان خواهد بود.

The Salafi school believes that intermediation from the dead will result in two kinds of polytheism. Polytheism in deity and Polytheism in divinity. Polytheism in deity is related to worshiping and polytheism in divinity is related to the power of good guys after their death. The proofs of Wahhabi for rejecting the power of Imams are as it follows: the Imams are not alive, they cannot hear your appeal and after death they can not do something for us. In this essay, it will be proved that Imams even after their death are alive, can hear our appeals and react. Hence, there are no proofs in negating their power. Furthermore, supposing that there is no supernatural power for Imams to live after death, hear our voices and react, we cannot call those supplicating to them pagan. The reason is that probably they made a mistake in diagnosis and all supplicating maintain that the power of Imam is derived from the power of God and they can not do something independently. For these reasons, we cannot call those supplicating pagan.