جنگ و امر اجتماعي در قرون ميانه‌ ايران (5- 7 هجري)

از آن‌جا كه جنگ در عصر ميانه‌ ايران اغلب با پشتوانه‌ ساخت ايلي روي مي‌دهد، ازاين‌رو توجه به ماهيت اجتماعي جنگ و نقش آن در سازوكار اجتماعي مي‌تواند افق جديدي در درك روابط سياسي و اجتماعي اين دوره ممكن سازد. بر اين اساس در اين پژوهش سعي در پاسخ به اين امر خواهد شد كه جنگ در قرون ميانه‌ ايران (5 7 هجري) چه نسبتي با امر اجتماعي داشته و چه تاثيري در سازوكار سياسي و اجتماعي ايفا كرده است. به‌همين منظور نياز به الگويي نظري احساس مي‌شود تا بتوان جايگاه جنگ نزد حاكمان اين عصر را صورتبندي كند. بنابراين بررسي امر جنگ در اين عصر بر اساس روش تحليلي-تبييني انجام گرفته و بر اين اساس به‌نظر مي‌رسد امر جنگ به‌عنوان ابزار بيان قدرت در اين دوره وجه پيشا تاريخي خود را از دست داده و تبديل به امري تاريخي و اجتماعي مي‌شود كه وظيفه‌ برقراري نظم و حمايت از آباداني را برعهده دارد.