بررسي وضعيت ژئواكونومي امپراتوري هخامنشي

اقتصاد يكي از مباني اصلي قدرت حكومت ها است. مهم ترين درآمد اقتصادي هخامنشيان ماليات و خراج شهربها بوده است. كلا موضوع اقتصاد و برهمكنشي كه با نظام اداري - سياسي امپراتوري هخامنشي داشته، مبهم است. مسائل اصلي اين پژوهش اين است كه امپراتوري هخامنشي بر پايه چه شاخصه هاي اقتصادي حوزه نفوذ خود را از سرزمين پارس گسترش داد؟ اين شاخصه ها در تشكيل امپراتوري هخامنشي چه تأثيري داشته اند؟ در همين راستا داده ها به شيوه كتابخانه اي گردآوري شد و با روش توصيفي و تحليلي مطالعه شدند. نتايج نشان مي دهد كه براي امپراتوري هخامنشي منابع آب، كشاورزي، معادن، نيروي انساني، شهربها با ساختار اقتصادي و سياسي قوام يافته، تجارت و ماليات و راهها از ارزش ژئواكونوميك و ژئواستراتژيك برخوردار بودند. كورش بزرگ طي لشكركشي براي كسب قدرت سياسي به مناطق داراي ارزش اقتصادي و راهبردي نيز توجه نمود و با انديشه سياسي تسامح گرايانه، ساختار سياسي و اقتصادي شهربهاي پيشين را دست نخورده نگه داشت، بنابراين وي امكان بهره برداري از منابع انرژي و اقتصادي اين مناطق را براي امپراتوري هخامنشي فراهم ساخت. داريوش اول هخامنشي با ادغام مناطق داراي ارزش ژئواكونوميك و ژئواستراتژيك در نظام اداري سياسي، و توسعه راهكارهايي براي اتصال و ارتباط تجاري مناطق مختلف باعث پويايي اقتصادي، توسعه تجارت و نهايتا سرازيري ثروت به مركز امپراتوري شد.