اصل برائت حقي بر مجازات نشدن

زمينه و هدف: ازعمده مشكلات نظام كيفري در حقوق ايران، عدم توجه به اصل برائت در دادرسي مي‌باشدكه در حقوق فقهي ايران اين موضوع تضمين‌كننده حقوق افراد براي مجازات‌ها و دادرسي‌هاي غيرقانوني است. لذا در اين پژوهش با توجه به اصل 37 قانون اساسي وساير اصول قانون اساسي كه اصل را بر برائت افراد گذاشته است، نگارنده درپي اين موضوع است تا با بررسي مفاد اسناد حقوقي پيرامون موضوع به سوالاتي كه در اين مورد بوجود مي‌آيد پاسخ دهد از جمله اينكه؛ اصل برائت چه تاثيري بر مجازات ونوع مجازات افراد دارد؟ واينكه آيا در حقوق ايران اصل مزبور در مجاري قانون و محاكم رعايت مي گردد يا خير؟ روش‌شناسي: پژوهش پيش رو، با توجه به نظام دادرسي درحقوق ايران مطابق روش توصيفي و تحليلي و با تتبع از آثار انديشمندان حقوق داخلي پيرامون موضوع و با استفاده از روش گردآوري كتابخانه‌اي و داده‌هاي اينترنتي بهره گرفته مي شود تا به حقوق اشخاص در مناسك دادرسي اجحاف نگردد. يافته‌ها: دراين پژوهش، ضمن واكاوي جايگاه اصل برائت در علم اصول فقه به كاوش اصل برائت در قوانين حقوقي به‌عنوان حقي بر مجازات نشدن پرداخته شده است ويافته‌ها حاكي از اين است كه اصل برائت جايگاه مشخصي درنظام فرا تقنيني ايران و در ساير قوانين مخصوصاً قوانين دادرسي و ماهوي جزايي دارد زيرا در دادرسي اصل بر برائت افراد است تا هيچ شخصي بي‌دليل مجازات نشود و در سايه اصل برائت،كرامت انساني كه خداوند براي تمام افراد بشر آن را به‌طور يكسان به وديعه نهاده است محفوظ بماند. نتيجه‌گيري: اصل برائت كه حقي براي مجازات نشدن مي‌باشد و تأثيري مستقيم بر ثبات جامعه و حفظ حرمت اشخاص و كرامت انساني افراد دارد به درستي در دادرسي رعايت نمي شود و جايگاه آن درنظام كيفري ايران مغفول مانده است.