ارائه مدل توزيع عادلانه خدمات شهري مبتني بر عدالت اجتماعي مطالعه موردي: منطقه 11 شهر تهران

يكي از چالش‌هاي عمده شهرها، توزيع ناعادلانه خدمات شهري است و عدالت اجتماعي به‌عنوان يكي از معيارهاي اصلي توسعه در شهرها بر توزيع عادلانه خدمات تأكيد دارد. در منطقه 11 تهران علي‌رغم وجود مراكز حياتي كشور، توزيع خدمات شهري به‌صورت عادلانه صورت نگرفته، كه موجب ناهمگوني‌هايي در قسمت‌هاي مختلف منطقه شده است. توزيع نابرابر خدمات در منطقه 11 شهر تهران به علت بي‌توجهي به عدالت اجتماعي، در حال حاضر يكي از چالش‌هاي مديريت شهري در پاسخگويي به نياز شهروندان اسـت. بنابراين به‌منظور كاهش بحران‌هاي ناشي از بي‌عدالتي و حركت در راستاي توسعه؛ تحقق عدالت اجتماعي شهري به‌منظور توزيع هر چه عادلانه‌تر خدمات امري ضروري است. در اين پژوهش سعي شده است تا از طريق روش توصيفي-تحليلي به گردآوري معيارهاي استاندارد در دو حوزه عدالت اجتماعي و خدمات شهري پرداخته شود و به‌وسيله مدل‌سازي در نرم‌افزار Smart PLS، مدل توزيع عادلانه خدمات شهري مبتني بر عدالت اجتماعي ارائه شود. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه در حالت اجراي مدل در مرتبه اول، سه معيار تفاوت، آزادي و فرصت برابر به ترتيب با ضريب مسير 0/886، 0/868 و 0/828 بيشترين تأثير را در تحقق عدالت اجتماعي و به‌طور غيرمستقيم تأثير در توزيع عادلانه خدمات شهري دارا مي‌باشند و به‌طوركلي متغير مستقل عدالت اجتماعي با ضريب مسير 0/788 تأثير مستقيم قابل‌ملاحظه‌اي در عملي شدن توزيع عادلانه خدمات شهري دارد. همچنين در حالت اجراي مدل در مرتبه دوم، معيارهاي فرصت برابر، آزادي و تفاوت به ترتيب با ضرايب 0/516، 0/471 و 0/393 بيشترين تأثير مستقيم را در توزيع عادلانه خدمات شهري دارند. بنابراين ضروري است در راستاي تمركز بر محرومان جامعه در بهره‌گيري از منفعت، رعايت حقوق و آزادي‌هاي فردي و دسترسي برابر و يكسان به فرصت‌ها و امكانات گام اساسي برداشته شود.