بررسي ظرفيت‌هاي توسعه دروني اراضي ناكارآمد و فرسوده مطالعه موردي: مناطق 4 و 14 تهران

بافت‌هاي فرسوده كه كمبود خدمات شهري و ناپايداري در آن‌ها مشهود است، داراي ظرفيت‌هاي فرواني براي حركت به سمت توسعه دروني در چارچوب توسعه پايدار مي‌باشند. تحقيق حاضر به شناسايي ظرفيت‌هاي موجود اراضي ناكارآمد و فرسوده شهري در راستاي توسعه دروني پرداخته است. محدوده مورد مطالعه در اين تحقيق، مناطق 4 و 14 شهر تهران است. تحقيق از نوع كاربردي است و با روش توصيفي ـ تحليلي به تجزيه‌وتحليل اطلاعات پرداخته است. جامعه نمونه شامل 30 نفر از كارشناسان كه با روش گلوله برفي شناسايي ‌شده‌اند. ارزيابي ظرفيت‌هاي توسعه دروني در اراضي ناكارآمد و بافت فرسوده با استفاده از روش Fuzyy GIS انجام‌شده است. نتايج به‌دست‌آمده از نقشه‌هاي تركيب لايه‌ها و شاخص‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه محدوده‌هاي با اولويت بالا و بسيار بالا در بافت فرسوده منطقه 14 تهران در راستاي توسعه دروني حدود116/82 هكتار (60/6% از كل مساحت) را به خود اختصاص داده است. اين در حالي است كه محدوده‌هاي با اولويت بالا و بسيار بالا در توسعه دروني در منطقه 4 شهر تهران حدود 25/05 هكتار از مساحت بافت فرسوده منطقه 4 تهران است كه حدود 82/4 % مساحت از كل بافت فرسوده و زمين‌هاي فاقد بنا در اين منطقه از تهران را شامل مي‌شود، اما به علت بالا بودن حجم اراضي ناكارآمد و فرسوده منطقه 14 شهر تهران حجم جمعيت‌پذيري اين منطقه بيشتر از منطقه 4 است. مقايسه معيارهاي مؤثر بر توسعه دروني در اراضي ناكارآمد و فرسوده منطقه 4 و 14 شهر تهران نشان مي‌دهد، كه در منطقه 14 معيار مساحت زمين با امتياز 0/412 و در منطقه 4، شاخص كاربري زمين با امتياز 0/346 بيشترين اهميت را نسبت به ساير شاخص‌ها دارا مي‌باشد