نقش مؤلفه‌هاي كالبدي و ادراكي-روان‌شناختي فضاهاي عمومي در ارتقاي تعاملات اجتماعي مطالعه موردي: ساكنان مجتمع‌هاي مسكوني منطقه 22 شهر تهران

مناسب‌سازي مكان‌هاي عمومي در مجتمع‌هاي مسكوني علاوه بر ارتقاء سطح كيفيت محيط مسكوني مي‌تواند تعاملات و روابط اجتماعي بين ساكنين را تا حد زيادي افزايش دهد. چنانچه اين فضاها پاسخگوي نيازهاي و خواسته‌هاي فردي و اجتماعي ساكنين باشند، مي‌توان بخشي از فعاليت‌هاي زندگي را از فضاي داخلي به فضاي باز مجتمع‌ها منتقل و كمبودهاي زندگي در واحدهاي مسكوني با مساحت كم را جبران نمايند. با درك اين موضوع مسئله اصلي پژوهش حاضر نيز نقش مؤلفه‌هاي كالبدي و ادراكي –روان‌شناختي فضاهاي عمومي در ارتقاي تعاملات اجتماعي در مجتمع‌هاي مسكوني منطقه 22 شهر تهران مي‌باشد. پژوهش حاضر كمي-كيفي و داراي ماهيت كاربردي و روش انجام آن نيز توصيفي-تحليلي مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش نيز ساكنين مجتمع‌هاي مسكوني پارسيا، باران و عرفان در منطقه 22 كلان‌شهر تهران مي‌باشد. حجم نمونه نيز بر اساس فرمول كوكران برابر 359 نفر محاسبه شد. شيوه گردآوري اطلاعات به روش كتابخانه‌اي-ميداني (مشاهده و پرسشنامه محقق ساخته) است. در تجزيه‌وتحليل اطلاعات از نرم‌افزارهاي SPSS و مدل‌سازي معادلات ساختاري در محيط AMOS استفاده شد. يافته‌هاي تحقيق نشان داد بين متغيرهاي كالبدي و تعاملات اجتماعي با ضريب 0/315 رابطه معناداري برقرار است. همچنين بين دو متغير ادراكي-روان‌شناختي با متغير تعاملات اجتماعي نيز رابطه معنادار برابر 0/666 برقرار است. رابطه معناداري دو متغير كالبدي و متغير ادراكي-روان‌شناختي نيز برابر 0.590 محاسبه شد. بار عاملي ضريب رگرسيوني تأثير مؤلفه‌هاي كالبدي، ادراكي روان‌شناختي بر تعاملات اجتماعي نيز به ترتيب برابر 0/567 و 0/736 مي‌باشد. كه تأثير متغيرهاي فوق بر تعاملات اجتماعي را در سطح بالايي تائيد مي‌نمايد. با بررسي هر يك از اين مؤلفه‌ها و فضاهاي عمومي مجتمع‌هاي مسكوني، انتظار مي‌رود كه سطح تعاملات اجتماعي ساكنين به ميزان قابل‌توجهي افزايش يابد.