تأثير متغيرهاي زمينه‌اي و ويژگي‌هاي واحد مسكوني بر فعاليت‌هاي فيزيكي- فراغتي شهروندان (نمونه موردي: محلات جواديه و خيام شهر ساري)

اوقات فراغت و چگونه گذراندن آن، بازتابي از شرايط اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي افراد است و تحت‌تأثير شرايط مختلف همچون ويژگي‌هاي واحد مسكوني و محيط سكونتي افراد و نيز مشخصاتي همچون سن، جنسيت، شغل و سطح تحصيلات ميزان و نوع فعاليت‌هاي فراغتي افراد مي‌تواند متفاوت باشد. در اين پژوهش به نقش متغيرهاي زمينه‌اي و ويژگي‌هاي واحد مسكوني بر فعاليت فيزيكي فراغتي ساكنان محلات جواديه و خيام شهر ساري پرداخته شده كه با استفاده از پرسش‌نامه و به روش توصيفي تحليلي و پيمايشي انجام گرفته است. داده‌ها با استفاده از اس پي اس اس و آزمون‌هاي آماري كاي اسكوئر تك‌متغيره، من‌ويتني، وي‌كرامرز و ضريب توافق، ضريب همبستگي اسپيرمن و آزمون كندال تاو بي تحليل شده‌اند. نتايج نشان داده است ميزان فعاليت فيزيكي فراغتي در ميان ساكنان محله جواديه نسبتاً پايين و در ميان ساكنان محله خيام متوسط است. هيچ رابطه معناداري بين سن و ميزان فعاليت فيزيكي فراغتي ساكنان در دو محله وجود ندارد اما بين هزينه‌ي خانوار و شغل با ميزان فعاليت فيزيكي فراغتي ساكنان در دو محله رابطه معنادار وجود دارد. در محله جواديه، ميزان فعاليت فيزيكي فراغتي در ميان مردان و زنان نسبتاً برابر است اما در محله خيام، ميزان فعاليت‌ زنان در سطح بالاتري نسبت به مردان قرار گرفته است. هيچ رابطه معناداري بين مساحت مسكن و ميزان فعاليت فيزيكي فراغتي ساكنان محله جواديه وجود ندارد اما در محله خيام رابطه نسبتا قوي و مستقيم بين اين دو متغير وجود دارد. هيچ رابطه معناداري بين نوع مسكن و ميزان فعاليت فيزيكي فراغتي ساكنان محله خيام وجود ندارد اما در محله جواديه رابطه نسبتا قوي بين اين دو متغير است. بين بعد خانوار و ميزان فعاليت فيزيكي فراغتي ساكنان در هر دو محله رابطه متوسط و مستقيم وجود دارد.