تحليل تاريخ اجتماعي آموزش و پرورش دورۀ پهلوي در آيينه «مدير مدرسه»

جلال آل احمد ازجمله نويسندگان صاحب سبك و تأثيرگذار بر داستان‌نويسي ايران است. او با توجه به اشرافي كه بر اوضاع زمان خود دارد، توانسته مسائل اجتماعي را كه مردم با آن‌ها دست‌به‌گريبان بوده‌اند، تشخيص دهد و به‌خوبي در داستان‌هاي خود منعكس نمايد. تعدّد آثار داستاني وي اعم از داستان كوتاه و رمان با موضوعات گوناگون و نگرش انتقادي نسبت به اوضاع اجتماعي جامعه و تضادها و تعارض‌ها در آن، سبب گرديده است كه اين آثار ازلحاظ بررسي جامعه‌شناختي بسيار غني باشند؛ ازاين‌دست موضوعات، بحث از آموزش‌وپرورش، شرايط معلّمان و اوضاع اجتماعي آنان است كه در آثار جلال بروز و ظهور يافته‌اند. اين مقاله با روش توصيفي– تحليلي به بررسي نگاه تاريخي– اجتماعي جلال به وضعيت معلمان و آموزش‌وپرورش در دورۀ پهلوي مي‌پردازد و مسائلي چون رضايت شغلي، وضعيت درآمد، ارزش كار معلّمان نسبت به ديگر مشاغل، آداب مدرسه و معلّم، شيوه‌هاي آموزش، تشويق و تنبيه‌ها و... به‌خوبي و با رعايت بسياري از جزئيات در داستان‌هاي او منعكس‌ مي نمايد.