پهنه بندي مناطق داراي ريسك بالاي آتش سوزي در جنگل ها با استفاده از GIS (مطالعه موردي جنگل هاي استان كرمانشاه)

آتش سوزي جنگل ها و گسترش آن يكي از پديده هاي طبيعي در سراسر كره خاكي مي باشد. پديده هاي طبيعي همواره پيچيده بوده و عوامل زيادي بر روي آنها تاثير گذار مي باشد، پديده آتش سوزي در جنگل ها و گسترش آن از اين قاعده مستثني نبوده و ساليانه در مناطق مختلف كشور رخ مي دهد. با توجه به اهميت زيست محيطي اكوسيستم جنگل و گسترش و پيشرفت روزافزون فناوري سنجش از دور و سيستم هاي اطلاعات جغرافيايي مي توانيم مناطقي را كه بيشتر در معرض خطر اين پديده هستند شناسايي شود اين تحقيق روش انجام تحقيق حاضر توصيفي– تحليلي است، گردآوري اطلاعات با استفاده از منابع كتابخانه اي انجام گرفته . منطقه مورد مطالعه جنگل هاي استان كرمانشاه است در اين مطالعه پارامتر هاي توپوگرافي(شيب، جهت و ارتفاع )،دسترسي(فاصله از جاده ها، فاصله از سكونت گاه ها و فاصله از رودخانه ها(ايلات و عشاير)محل عبور عشاير،نقاط حادثه خيز در محل عبور عشاير،اتراق) ،كاربري اراضي ، پراكنش مرتع و پراكنش جنگل به عنوان پارامتر هاي موثر در پهنه بندي آتش سوزي در نظر گرفته شده اند و با استفاده از مدل ahp به لايه هاي مختلف وزن لازم داده شده است. ودر نهايت با اعمال وزن ها به لايه ها،لايه ها را فازي سازي كرده و نقشه گاما0.9 از لايه ها تهيه شده است كه با توجه به اوزان و معيار ها و زير ميارها نقشه مناطق داراي خطر آتش سوزي به صورت سه منطقه،كم خطر ،متوسط خطر و مناطق داراي خطر زياد مشخص شده است.