نوسازي بافت فرسوده با استفاده از رويكرد مشاركتي و سرمايه اجتماعي (نمونه موردي: ناحيه 2 منطقه 9 شهر تهران)

سرمايه اجتماعي در فرايند نوسازي شهري از آن جهت حائز اهميت است كه به‌عنوان ثروت‌هاي پنهان در محلات، جهت مشاركت در امر نوسازي بافت‌هاي فرسوده بسيار كارآمد است. روش پژوهش حاضر از نوع توصيفي تحليلي است كه با استفاده از پرسشنامه مورد سنجش قرار گرفته است. ابتدا با استفاده از فرمول كوكران، نمونه‌اي با حجم 382 نفر در بين ساكنين ناحيه به صورت تصادفي انتخاب شده و وضعيت شاخص‌هاي سرمايه اجتماعي به‌عنوان متغير مستقل و متغير تمايل به نوسازي به‌عنوان متغير وابسته مورد سنجش قرار گرفت. يافته‌ها با استفاده از آزمون‌هاي پارامتري چون آزمون T، ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون چند متغيره و تحليل واريانس يك طرفه در محيط نرم‌افزار SPSS و همچنين آزمون تخمين تراكم كرنل جهت توزيع فضايي متغيرها در محيط نرم‌افزار GIS به دست آمده است. نتايج يافته‌ها نشان مي‌دهد كه رابطه مستقيم و مثبتي بين شاخص‌هاي سرمايه اجتماعي به‌جز شاخص اعتماد نهادي با متغير تمايل به نوسازي برقرار است. در اين بين شاخص مشاركت اجتماعي با ضريب همبستگي 0.477 بالاترين همبستگي را با شاخص تمايل به نوسازي داراست. همچنين مقدار ضريب رگرسيون (R) بين متغيرها 0.492 است كه نشان مي‌دهد بين مجموعه متغيرهاي مستقل و متغير وابسته تحقيق، همبستگي متوسط نسبتاً بالايي وجود دارد.