تحليل توزيع فضايي كاربري‌هاي جاذب گردشگري در مقصدهاي گردشگري (مطالعه موردي: شهر زنجان)

نحوه پراكنش عناصر گردشگري در فضاي شهري، در بازديد گردشگران و در نتيجه اقتصاد گردشگري شهري نقش مهمي دارد؛ در همين راستا توزيع مطلوب زيرساختهاي شهري متناسب با جاذبه هاي گردشگري ضروري است. لذا اين پژوهش با در نظر گرفتن اهميت و جايگاه كاربري‌هاي جاذب گردشگري و چگونگي توزيع فضايي آن در شهرها، به روش توصيفي تحليلي شكل‌گرفته است، داده ها و اطلاعات موردنياز ازجمله موقعيت جاذبه‌هاي گردشگري، هتل‌ها و ايستگاه‌هاي اتوبوس، از نقشه‌هاي طرح تفصيلي شهر زنجان، سايت استانداري و سايت شهرداري زنجان اطلاعات جمع‌آوري‌شد و سپس روي نقشه شهرزنجان مشخص گرديد. براي تحليل شعاع دسترسي ايستگاه‌هاي اتوبوس و جاذبه‌هاي گردشگري از تحليل فضايي Spatial Analysis، از ابزار EuclideanDistance استفاده شد. از ابزار Reclasify نيز جهت طبقه‌بندي مجدد نقشه‌ها و در نهايت جهت تهيه نقشه نهايي از ابزار FuzzyOvelay استفاده شده است. همچنين جهت بررسي تناسب جاذبه‌هاي گردشگري، هتل‌ها و ايستگاه‌هاي اتوبوس، از مدل ميانگين مركزي و بيضي انحراف معيار استفاده شده است، سپس براي تحليل نحوه توزيع و پراكنش فضايي جاذبه‌ها، هتل‌ها و ايستگاه‌هاي اتوبوس از آزمون ميانگين نزديك‌ترين همسايه استفاده شده است. نتايج حاكي از آن است كه توزيع فضايي جاذبه هاي گردشگري در شهر زنجان با توجه به ميانگين شاخص نزديك‌ترين همسايه عدد 1.75 بوده و از الگوي پراكنده تبعيت مي‌كند. همچنين تحليل شعاع دسترسي جاذبه‌هاي گردشگري شهر زنجان نشان مي دهد كه در فاصله مطلوبي نسبت به ايستگاه‌هاي اتوبوس قرارگرفته‌اند، اما در اين ميان سه مورد از جاذبه‌هاي گردشگري از وضعيت مناسبي به لحاظ دسترسي به ايستگاه‌هاي اتوبوس برخوردار نيستند و بايد در نزديكي حداقل 350 متري و حداكثر 800 متري آن ها ايستگاه اتوبوس جانمايي شود.