بررسي نقش سمن‌ها در پيشگيري از آسيب‌هاي اجتماعي، مورد مطالعه : شهر تهران

سازمانهاي مردم نهاد(سمن‌ها) جايگزين مناسبي براي ارائه‌ي خدمات دولتي هستند. هدف از پژوهش حاظر بررسي نقش آنها در حوزه‌ي كاهش و پيشگيري از آسيب‌هاي اجتماعي شهر تهران است. روش: جهت دستيابي به داده‌هاي مورد نياز، مصاحبه عميق با سمن‌هاي فعال در اين حوزه صورت گرفت كه براي تعيين حجم جامعه و انتخاب مصاحبه شوندگان، از روش گلوله برفي (شيوه نمونه گيري) استفاده شد. يافته ها: يافته‌هاي تحقيق نشان داد: اكثر سمن‌ها درحوزه‌ي آسيب‌هاي رفاهي، يا به صورت تركيبي در زمينه‌ي آسيب‌هاي جرم زا و ساختاري فعالند. تعريف آنها از مفهوم آسيب اجتماعي بيشتر معطوف به مسئله اجتماعي بوده و سمن‌هاي فعال شهر تهران را در اين حوزه ناكافي دانسته‌اند. اقداماتشان عمدتا به صورت آموزش، مددكاري، توانمند سازي و فرهنگي بوده كه در اين راستا از حمايت‌هاي دولت وقوانين مربوطه رضايت خاطر ندارند. علت آسيب‌ها را به ترتيب اولويت: فقر مادي، فقر فرهنگي، محيط شهر و مشكلات آن، سياست‌ها و قوانين نامناسب بيان، ورشد فعاليت سمن‌ها و ميزان همكاري مردم را مثبت ارزيابي كرده اند. مصاحبه شونده‌گان به ترتيب: الگوي پيشگيري‌ اجتماعي‌ رشدمدار، الگوي‌كنترل وپيشگيري ‌جامعه‌مدار، الگوي كنترل وپيشگيري توانمندسازي، الگوي‌كنترل وپيشگيري مددكاري اجتماعي، الگوي كنترل وپيشگيري طراحي محيطي و الگوي كنترل وپيشگيري انتظامي را پيشنهاد كرده‌اند. نتيجه گيري: پيشگيري از آسيبهاي اجتماعي در راستاي تامين امنيت، نيازهاي انساني و توسعه‌ي اجتماعي در جوامع مختلف است. گستردگي اقدامات و نظرات گوناگون در رفع آسيب‌هاي اجتماعي باعث شده تا دولت‌ها به تنهايي قادر به برآورد آن نباشند، از اينرو لازم است همكاري‌هاي چند جانبه با حاكميت مردم و جامعه صورت پذيرد تا نتايج بدست آمده كيفي‌تر و سريعتر رخ دهد.