بررسي وتحليل برتوسعه گردشگري پايدار روستايي شهرستان ميرجاوه (دهستان لاديز)

در اغاز قرن بيست و يكم هنوز توسعه برخي از استان هاي كشور با مسائل و چالش هاي متعددي مواجه است چرا كه، راهبردهاي گذشته در زمينه توسعه نواحي موفقيت آميز نبوده و نتوانسته اند مسائلي چون فقر، اشتغال، بهداشت، امنيت غذايي و پايداري محيط زيست را سامان بخشد . اين راهبرد ها در توزيع منافع حاصل از رشد و توسعه نيز موفق نبوده و سبب ايجاد مشكلات متعددي شده است. يكي از راهبرد هايي كه اخيرا در اغلب كشورهاي جهان مورد توجه قرار گرفته، توسعه و گسترش توريسم در نواحي محروم ولي داراي پتانسيل هاي لازم است. گردشگري يكي از پوياترين فعاليت هاي اقتصادي عصرحاضر است كه نقش مهمي در توسعه پايدار محلي ايفا مي كند. در اين راستا گردشگري روستايي نيز يكي از ابعاد مهم گردشگري به حساب مي‌آيد كه مي‌تواند با برنامه‌ريزي اصولي و دقيق و با شناسايي مناطق گردشگري روستايي و شناخت پتانسيل‌ها و نقاط قوت روستاها، نقش مؤثري در توسعه اين مناطق و در نتيجه توسعه اقتصاد و همچنين توسعه ملي كشورها داشته باشد، از اين رو در اينجا سؤال اين است كه پتانسيل‌ها و محدوديت‌هاي گردشگري روستايي كدام است؟ و چگونه ميتوان راهكارهايي را در جهت توسعه گردشگري در روستاها كه بتواند باعث رشد گردشگري و در نتيجه توسعه پايدار روستايي بشود به كار برد؟ به اين منظور مقاله حاضر بهره گيري از مطالعات ميداني، و تعيين فرصت، و تهديد،آرمان ونتايج به شيوه مدل SWOT SOAR, به ارائه راهبرد مديريتي در جهت توسعه گردشگري در مناطق روستايي شهرستان ميرجاوه (دهستان لاديز) پرداخته‌است. نتايج به دست آمده از اين پژوهش نشان مي‌دهد با وجود داشتن جاذبه‌هاي فراوان گردشگري طبيعي اعم ازجنگل‌هاي انبوه، چشمه‌ها، ييلاق‌هاي سرسبز كشاورزي و آداب و رسوم ازجذب گردشگران داخلي به دور مانده درحاليكه قابليت‌هاي گردشگري آن نسبت به سواحل جنوبي استان بكرودست نخورده‌است.