ارزيابي سطوح زيست پذيري نواحي روستايي (مطالعه موردي: بخش كاكي شهرستان دشتي)

بهبود شرايط زندگي و قابل زيست كردن سكونتگاه‌هاي روستايي، هدف نهايي همه پروژه هاي توسعه روستايي است امادر حال حاضر شرايط نامناسب زندگي در سكونتگاه‌هاي روستايي كشور ما موجب نابرخورداري بخش عمده‌اي از هموطنان از كيفيت مطلوب زندگي شده است و روستاها با چالش هاي بسياري در زمينه اي اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي مواجه شده اند. به تبع اين شرايط قابليت زيست‌پذيري سكونتگاه‌هاي روستايي در سطح پاييني قرار دارد. بنابراين ضرورت و اهميت بحث زيست پذيري در روستاها كاملا نمايان است. اصطلاح زيست‌پذيري اشاره به درجه تامين ملزومات يك جامعه برمبناي نيازها و ظرفيت‌هاي افراد آن جامعه دارد. از اين رو هدف كلي اين تحقيق، بررسي و ارزيابي قابليت زيست‌پذير بودن سكونتگاه‌هاي روستايي بخش كاكي شهرستان دشتي است. روش تحقيق، توصيفي-تحليلي با هدف كاربري مي باشد داده هاي مورد نياز براي تحليل با استفاده از پرسشنامه گردآوري شده اند. جامعه آماري تحقيق شامل كليه ساكنان دايمي روستاهاي بخش كاكي شهرستان دشتي بودند. تعداد350 نفر از آن ها با استاده از فرمول كوكران براي مطالعه انتخاب شدند. براي ارزيابي و تحليل‌هاي آماري از نرم افزار SPSS استفاده شده است. يافته هاي حاصل از مطالعه ميداني كه با استفاده از ميانگين و آزمون هاي آماري و به كمك نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت، نتايج نشان داد كه، در بين عوامل موثر در زيست پذيري نواحي روستايي بخش كاكي شهرستان دشتي، شاخص هاي اقتصادي با مقدار تي برابر با 11.166سطح معني داري برابر با0.000 مي‌باشد بيشترين تاثير را در زيست پذيري اين نواحي برعهده داشته اند.