بررسي ميزان رضايتمندي ساكنان بافت‌هاي فرسوده از اقدامات مديريت شهري (مطالعه‌موردي: منطقه دو، كلانشهر تهران)

در جامعه امروز شهري براي دستيابي به توسعه‌پايدار شهري محلات بنيادي‌ترين عناصر شهري و حلقه واسط بين مديريت شهري و شهروندان است. همچنين سياست‌گذاري‌هاي دوگانه و مغاير در احداث واحدهاي مسكوني ارزان قيمت و گسترش روز افزون محدوده خدماتي شهرها باعث گرديده عملاً محدوده بافت‌هاي فرسوده كه عمدتاً در مناطق مركزي شهرها واقع گرديده از ديد دست‌اندكاران و سياست‌گذاران امر توسعه مخفي مانده و عملاً به فراموشي سپرده شده‌اند. لذا هدف پژوهش حاضر، بررسي ميزان رضايتمندي ساكنان بافت‌هاي فرسوده از اقدامات مديريت شهري منطقه دو، كلانشهر تهران است كه به‌منظور نيل به اين هدف از روش توصيفي _ تحليلي و مطالعات ميداني استفاده شده است. تعداد نمونه تحقيق با استفاده از فرمول كوكران 488 نفر تعيين‌گرديده ‌است و دسترسي به نمونه‌ها نيز با شيوه تصادفي‌ساده سيستماتيك صورت‌پذيرفته ‌است. داده‌‌ها با بهره‌گيري از نرم‌افزار SPSS‌ و آزمون‌هاي آماري ناپارامتريك و اطلاعات اسنادي مورد تجزيه و تحليل قرار‌گرفت. نتايج تحقيق، بيانگر وجود رابطه معنادار در سطح 99 درصد ميان اقدامات و برنامه‌هاي مديريت شهري با كيفيت زندگي در بافت‌هاي فرسوده شهري وجود دارد.