تحليل فضايي و سطحبندي وضعيت ساخت مسكن در استانهاي كشور

مسكن به عنوان يك نياز اساسي و به عنوان نمودي از ايفاي نقشهاي اساسي انسان، پديدهاي جغرافيايي بوده و نقش مهمي نيز در توسعه جوامع انساني دارد. هدف اصلي اين پژوهش، سنجش و تحليل فضايي وضعيت ساخت و ساز مسكن در سطح استان هاي كشور(31 استان) است. با استفاده از تحليل فضايي و برآورده شدن يك ديد فضايي مي‌توان در سطح كشور، استانهايي كه وضعيت برخوردار يا محرومي در مورد ساخت و ساز مسكن دارند را شناسايي و تحليل كرد، تا بدانيم آيا استانهاي كشور از لحاظ وضعيت ساخت و ساز مسكن متعادل مي‌باشند و كدام استانهاي كشور داراي وضعيت نزديك به هم هستند. در پژوهش فوق با استفاده از نتايج سرشماري عمومي نفوس و مسكن سال96 استانهاي كشور، 37متغير نرمال شده به كار گرفته شد. اين متغيرها با روش تحليل عاملي به 8 عامل كاهش يافت و در مولفه‌هاي معني‌دار قرار داده شد. سپس استان‌هاي كشور با مدل تحليل خوشه‌اي به 4 گروه همگن تقسيم شدند. نتيجه تحقيق نشان داد كه استان تهران به تنهايي بالاترين سطح برخورداري در ساخت و ساز مسكن را داشته و در سطح اول يعني بسيار برخوردار مي‌باشند و 22 استان كشور در پايين‌ترين سطح(محروم) قرار دارند.