سنجش ميزان زيست پذيري محلات شهري (مورد مطالعه : منطقه 11 تهران)

زيست پذيري كه مفهوم تحت بررسي اين پژوهش است، از اواخر قرن بيستم مورد توجه قرار گرفت است، زيرا فضاهاي شهري دچار مسائلي چون كيفيت پايين محيط، آلودگي صوتي و هوا، و ... شده بودند. تحقيق حاضر با هدف شناخت تحليل فضايي وضعيت موجود زيست پذيري شهري در محلات منطقه 11 شهر تهران بر اساس ابعاد زيست پذيري انجام شده است. پژوهش حاضر به لحاظ روش توصيفي تحليلي، به لحاظ نوع، كيفي و از نظر زماني مقطعي و براي گرداوري داده ها از روش اسنادي پيمايشي استفاده شده است. جامعه آماري در اين پژوهش ساكنين منطقه 11 تهران مي باشد. داده هاي مورد نياز براي تحليل با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته و تنظيم پرسشنامه با استفاده از طيف پنج گزينه اي ليكرت صورت پذيرفت. اعتبار پرسشنامه با استفاده از نظرات متخصصان تاييد شد، و براي سنجش ميزان پايايي ابزار از روش الفباي كرونباخ استفاده و با نتيجه (8/0) مورد تاييد قرار گرفت. تجزيه تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري ( آنوا، فريد من وone sample t test ) و ترسيم نقشه ها و تحليل فضايي داده ها از روش IDWدر نرم افزار GIS انجام شده است. بر اساس يافته هاي پژوهش، محله منيريه از لحاظ زيست پذيري داراي وضعيت مطلوب و محله اسكندري داراي وضعيت نامطلوب هستند. نتايج پژوهش در تحليل آماري و تحليل فضايي نشان دهنده وضعيت زيست پذيري متوسط منطقه 11با گرايش به سمت وضعيت مطلوب را ارزيابي مي كند.