تحليل فضايي نگرش دهياران به ابعاد توسعه در روستاهاي حريم شهر (مطالعه موردي: روستاهاي پيراموني كلانشهر كرمان)

با وجود اتفاق نظر علمي درخصوص توجه به همه ابعاد توسعه، نگرش هاي موجود در كشور نشان ميدهد توجه به ابعاد خاصي در توسعه روستايي بيشتر است و بخش از اين توجه در نتيجه نگرش‌هاي مديريت روستايي در سطح كلان تا محلي است. مهم تر آنكه مديريت روستايي ضمن هماهنگي امور توسعه روستايي، در روستاهاي مختلف به شكل متفاوتي عمل مي كند و عليرغم داشتن تشكيلات و وظايف يكپارچه، الگوي مديريت ثابتي براي تمامي روستاها استفاده نمي شود. اين مقاله با هدف بررسي نگرش مديريت روستايي نسبت به ابعاد توسعه، به تحليل فضايي اين نگرش در روستاهاي بخش مركزي شهرستان كرمان بر اساس فاصله پرداخته است. جامعه آماري مورد پژوهش 40 روستاي منتخب داراي دهياري مي باشد. روش شناسي اين پژوهش از نظر ماهيت، توصيفي تحليلي و از لحاظ هدف كاربردي با استفاده از شيوه مطالعه كتابخانه اي اسنادي و پيمايشي براي پاسخ گويي به پرسش هاي تحقيق است. داده ها و اطلاعات پژوهش با كمك پرسشنامه محقق ساخته گردآوري شدند و براي تحليل آنها از روش هاي آماري (آماره هاي توصيفي ميانگين، انحراف معيار، و آزمون Tتك نمونه اي) در نرم افزار Spss استفاد شد. نتايج نشان داد كه بيشترين توجه و واكنش دهياران به ترتيب در بعد اقتصادي با ميانگين3.88، بعد كالبدي فيزيكي با ميانگين3.66، بعد اجتماعيفرهنگي با ميانگين3.49 و بعد زيست محيطي با ميانگين 3.47 بوده است. همچنين در بررسي تأثير فاصله از شهر تا روستاها با توجه به مولفه هاي رفتار واكنش دهياران در برابر شهر نتايج بيانگر آنست كه دهياران كه در روستاهاي با فاصله كمتر از شهر مانند 1تا 10 كيلومتري(3.85) و 11 تا20كيلومتري (3.71) قرار دارند، نرخ بالاتري از سطح نگرش در ابعاد اقتصادي، اجتماعي، كالبدي و زيست محيطي را نسبت به دهياران روستاهاي با فاصله بيشتري از شهر نشان داده اند.