گردشگري شهري و توسعه شهريِ پايدار

به‌طوركلي توسعه پايدار شهر مرهون تعاملات پايدار و سازنده انسان با انسان و انسان با محيط مي‌باشد. تعاملاتي كه بر اثر آن در طول زمان، شهر از نظر زيست‌محيطي قابل سكونت، از نظر اقتصادي بادوام، از نظر اجتماعي همبسته و از نظر كالبدي زيبا و ديدني مي‌گردد. بر پايه وجود ارتباط دوطرفه توسعه پايدار و گردشگري پايدار، براي آن‌كه گردشگري بتواند به توسعه پايدار شهر كمك كند، بايد اثرات آن در شهر شناسايي‌شده و مورد توجه خاص قرار گرفته شود. هدف اين تحقيق بررسيِ تحليلي مناسبات گردشگري و توسعه پايدار شهري مي‌باشد. روش تحقيق در اين مقاله به‌صورت توصيفي تحليلي است. روش جمع‌آوري داده‌ها به‌صورت اسنادي كتابخانه‌اي مي‌باشد. در واقع با مطالعه و بررسي آثار علمي داخلي و خارجي كه در مورد گردشگري و توسعه پايدار شهري انتشار يافته، سعي در استنتاج اين مطالعات در قالب يك مقاله كاربري نموديم. اميد است كه بتواند در راستاي فهم دقيق اين موضوع به مخاطبين خود مطالب درخوري را ارائه نمايد.