نظريه برنامه ريزي بازانديشي وجنبه عملي آن: پرتويي از نور برچشم اندازهاي برنامه ريزي يكپارچه جهت مقابله با واقعيات پيچيده شهري

در سراسرنيم قرن گذشته، تقاضاي مداوم وروبه رشدي ازگسترش رويكردهاي يكپارچه‌ترجهت برنامه‌ريزي بعنوان روشي براي مقابله با مشكلات شديداً پيچيده وحادشهري وجودداشته است.باآگاهي ازاين نياز،اين مقاله باارائه توجيهي براي چنين رويكردبرنامه‌ريزي،جنبه‌هاي مشكل آفرين فعاليت‌هاي برنامه‌ريزي حال حاضر را مورد بحث قرار مي دهد و بر دروس كليدي و موارد مشابه آنها از تجربيات گذشته در مورده ايده درك برنامه ريزي، عقلانيت دربرنامه‌ريزي ونقش قدرت وسياست دربرنامه‌ريزي و اجراي برنامه رامورد تأكيدقرار مي‌دهد.بابخاطر داشتن بحث‌ها ومناظرهاي اخيردرمورد نظريه برنامه ريزي، اين مقاله علاوه برآن دستوركاري رابراي ساخت يك رويكرد تركيبي جديددربرنامه‌ريزي ارائه مي‌كند،مسائل عمده اي كه نظريه پردازان برنامه ريزي احتياج دارندتابه آن ها از نظر يكپارچه سازي عملكردي بپردازند را مورد بحث قرارمي دهد،به مقوله فرآيندهاي تصميم گيري در برنامه ريزي، و چالش هاي سياسي و سازماني براي چنين رويكردهاي برنامه ريزي يكپارچه نيز مي پردازد.مجموعه‌اي از برنامه هاي پيشنهادي را براي درمان اين چالش‌ها ارائه مي‌كند.مدل برنامه ريزي پايدار تطبيقي پيشنهاد شده است و به تفصيل بعنوان يك چهارچوب هنجاري فراگير مؤثر براي توسعه يك رويكرد يكپارچه برنامه ريزي مشخص شده است كه سازماندهي رابراي اين زمينه فراهم مي آوردومتخصصان رابراي درك نقششان بعنوان تصميم گيرندگان اثرگذارراهنمايي مي كند.سهم مهم‌اين مقاله تكيه اش برمفهوم رايج پايداري به تنهايي نيست بلكه رويكرد منحصرودشوارش ازاين خواهد بودكه چگونه بايد بعنوان روشي براي حركت به سمت جلوبا برنامه ريزي وسياست گذاري مورد استفاده قرارگيردتادرنهايت يك شهرسازي بهترراارتقاء دهد.