تحليل زيست پذيري محلات شهري در راستاي توسعه پايدار مورد مطالعه منطقه 22 شهرداري تهران.

زيست‌پذيري به عنوان زير مجموعه‌اي از توسعه پايدار مي‌باشد كه به تازگي وارد ادبيات شهرسازي شده است و شامل مجموعه متنوعي از موضوعات است و به وسيله يك سري اصول راهنما بيان مي‌شوند. در اين راستا دسترسي، برابري و مشاركت كه مفاهيم مربوط به زيست‌پذيري است بر مبناي آنها شكل مي‌گيرند. هدف پژوهش حاضر بررسي شاخص هاي زيست پذيري در مناطق 22 شهرداري تهران است. اين تحقيق به لحاظ از نوع تحقيقات تحليليكاربردي مي باشد و از نوع تحقيقات كيفي مي باشد. جامعه آماري مورد مطالعه در اين تحقيق عبارت است از محلات منطقه 22 تهران كه جمعيت اين منطقه براساس سرشماري سال ۱۳۹۰ ايران، ۱۲۸٬۹۵۸ نفر (۳۸٬۱۰۶ خانوار) شامل ۶۵٬۴۷۶ مرد و ۶۳٬۴۸۲ زن مي‌باشد روش نمونه گيري تصادفي و براي برآورد حجم نمونه از فرمول كوكران و 384 نمونه است. ابزار تجزيه و تحليل از طريق آزمون تي تك نمونه در محيط نرم افزار spss و مدل تاپسيس هستند. نتايج نشان ميدهد كه از نظر ساكنين بجز شاخص هاي زيست محيطي در ابعاد ديگر محلات منطقه بيست و دو شرايطي كمتر از حد متوسط دارند همچنين در بين محلات منطقه بيست و دو محله شهداي خليج فارس در مطلوب ترين وضعيت و محله هوا نيروز در نامطلوب ترين وضعيت قرار دارد.