مطالعه ي آثار اجتماعي و فرهنگي گردشگري روستايي از منظر جوامع محلي(مطالعه موردي روستاهاي طايقان و چشمه علي استان قم)

امروزه صنعت گردشگري در دنيا، يكي از عوامل موثر در تبادلات بين فرهنگي محسوب مي شود و به عنوان گسترده ترين صنعت خدماتي جهان جايگاه ويژه اي دارد. گونه هاي متفاوتي از گردشگري با استقبال فراوني از سوي گردشگران روبرو شده است.گردشگري روستايي، يكي از گونه هاي گردشگري فرهنگي است.در خصوص مفهوم گردشگري روستايي مي توان آن را شامل هر نوع فعاليت تفريحي و گذران فراغت يا دريافت خدماتي از قبيل غذا، محل اقامت و محصولات ساكنين محلي ، در مكاني كه از نظر قوانين و مقررات جاري كشور روستا است در نظر گرفت (افتخاري و قادري،1381: 28) اين نوع از گردشگري، همانند ساير انواع گردشگري با آثار مختلف اجتماعي، فرهنگي و زيست محيطي روبرو بوده است.آثار زيست محيطي، اجتماعي و فرهنگي گرشگري نقش به سزايي را در جامعه ي ميزبان و گردشگر دارند.از سوي ديگر درك افراد از آثار گردشگري در جامعه محلي نقش به سزايي را در توسعه گردشگري دارد.پژوهش حاضر با هدف مطالعه آثار اجتماعي و فرهنگي گردشگري روستايي از منظر جامعه محلي در روستاي طايقان و چشمه علي استان قم، با روش كيفي صورت گرفته است.پژوهشگر با حضور در ميادين تحقيق به مصاحبه و سپس ثبت و تحليل مشاهدات خود پرداخته است.روش تحليل مضمون نيز روش تحليل داده هاي پژوهش حاضر است. مصاحبه ي نيمه ساختار يافته ي فردي و مشاهده از فنون گرداوري داده اند.همچنين در اين پژوهش از تحليل زمينه اي براي تحليل داده هاي پژوهشي استفاده شده است. جامعه ي پژوهش شامل ساكنين روستاي چشمه علي و طايقان واقع در قم هستند كه از اين ميان پژوهشگر 30 نفر را به عنوان نمونه ي هدف انتخاب نموده است .نمونه به صورت هدفمند انتخاب شده و تا رسيدن به اشباع نظري ادامه يافته است.نتايج تحقيق در قالب مفاهيم متعدد و 6 مقوله ارائه شده است.