تحليل ساختار فضايي- كالبدي بافت فرسوده شهري با استفاده از روش تحليل استراتژيك- سلسله مراتبي(SWOT-AHP)

بافت فرسوده، به مفهوم فرسودگي كالبدي و اجتماعي، محصول تاثير و تاثر متقابل فرايندهاي اجتماعي و فضاي جغرافيايي است. بدين سبب موضوع بهسازي و نوسازي بافت‌هاي فرسوده شهري، همواره يكي از مسائل و چالش هاي شهرهاي امروزي است، كه انديشمندان حوزه هاي مختلف و مديران شهري را به حيطه تلاش در جهت بهسازي و نوسازي آن كشانده است. بر همين اساس هدف اصلي پژوهش حاضر تحليل ساختار فضايي كالبدي بافت فرسوده شهري با استفاده از روش تحليل استراتژيك سلسله مراتبي در منطقه17 شهرداري تهران مي باشد. روش انجام پژوهش توصيفي تحليلي و پيمايشي است. اطلاعات مورد نياز آن به صورت كتابخانه اي و ميداني است. در مرحله تحليل ابتدا مقادير و داده هاي(نقاط قوت و ضعف، فرصت و تهديد) و كليه شاخص ها با مدل(Swot) استخراج شدند سپس بر اساس روش تحليل سلسله مراتبي(AHP) به وزن دهي شاخص هاي مربوطه پرداخته شده است. و در انتها اولويت ترين راهبردهاي ساماندهي بافت فرسوده اين منطقه شناسايي شد. نتايج حاصله نشانگر آن است كه رويكرد مداخله مشاركتي به صورت بهسازي و نوسازي در بافت در اولويت اول مداخله قرار دارد. بدين صورت كه قسمت هاي عمده بافت در حواشي خيابان‌هاي اصلي آن با توجه به شاخص‌هاي مطرح شده و گستردگي پراكنش آنها و وزن‌هاي بدست آمده از نظرات كارشناسان عمدتاً نيازمند مداخله به صورت بهسازي و نوسازي مي باشد.