مكان يابي مناطق مستعد توسعه فيزيكي شهري با استفاده از روشهاي OWA و ANP (مطالعه موردي: شهر بيجار)

امروزه بسياري از نواحي شهري كشور ما با توجه به گسترش نامحدود و بدون برنامه خود سبب دست‌اندازي به محيط‌هاي طبيعي و از بين بردن آن‌ها شده‌اند و اين روند موجب حركت به سمت پيرامون و تغيير كاربري اراضي شده است. توسعه ي فيزيكي شهر، فرآيندي پويا و مداوم است كه طي آن محدوده هاي فيزيكي شهر و فضاهاي كالبدي آن در جهت هاي عمودي و افقي از حيث كمي و كيفي افزايش مي يابد. با توجه به قرارگيري شهر بيجار در يك منطقه كوهستاني و وجود نواحي كوهستاني از جمله نقاره كوب و كوه نسار در محدوده شهري اين شهر، در تحقيق حاضر سعي بر آن شده است تا نواحي مستعد جهت اهداف توسعه شهري با استفاده از روش‌هاي ميانگين‌گيري وزن‌دار ترتيبي و تحليل شبكه‌اي صورت گيرد. به منظور پتانسيل‌سنجي منطقه موردمطالعه از معيارهاي ژئومورفولوژيكي، زمين‌شناسي و انساني استفاده شده است. روش كار به اين صورت است كه پس از تهيه لايه‌هاي اطلاعاتي در محيط ARCGIS، لايه‌هاي اطلاعاتي وارد نرم‌افزار IDRISI شده است و كار پهنه‌بندي در اين نرم‌ افزار صورت گرفته است. پس از تهيه لايه‌هاي اطلاعاتي از طريق مدل تحليل شبكه‌اي (ANP) لايه‌هاي اطلاعاتي وزن‌دهي شده‌اند و سپس با استفاده از روش ميانگين‌گيري وزن‌دار ترتيبي (OWA) باهم تلفيق شده‌اند و در نتيجه مناطق مستعد جهت اهداف توسعه شهري بر مبناي مدل تلفيقي ANP و OWA در سه كلاس طبقه‌بندي شده‌اند. طبق نتايج ، كلاس مناسب شامل قسمت‌هاي شمال و شمال غربي محدوده مطالعاتي و منطبق بر جاده بيجارزنجان و همچنين جاده بيجارسنندج مي‌باشد كه به دليل شيب كم، موقعيت ارتباطي مناسب، كاربري مناسب و فاصله از خط گسل داراي تناسب بالايي جهت اهداف مورد نظر هستند. اما كلاس نامناسب اغلب منطبق بر ارتفاعات و مناطق پرشيب و همچنين حريم رودخانه و خطوط گسل قرار دارند كه بخش عمده‌اي از مناطق جنوبي محدوده مطالعاتي را دربرگرفته است.