بررسي برنامه ريزي راهبردي بهسازي ونوسازي بافت فرسوده شهري(نمونه موردي:محله بيدآبادشاهرود)

امروزه لزوم به كارگيري فناوري اطلاعات و بسترسازي براي اداره الكترونيكي شهرهاي كشورمان و استفاده از اين دانش براي ساماندهي امورشهري، با توجه به حجم بالاي كاري مديريت شهري و در رأس آن شهرداري، بر كسي پوشيده نيست. اهميت اين موضوع زماني آشكارتر مي شود كه بدانيم در حال حاضر، از ديدگاه بسياري از صاحب نظران، روش هاي سنتي شهرداري و شيوه هاي قديمي آن، در بسياري از موارد به ويژه در كلان شهرها، پاسخگوي خيل عظيم جمعيت آن نيست. بنابراين، لزوم استفاده از روش هاي نوين مانند شهرداري الكترونيك كه مواهبي چون كاهش زمان اتلاف شده شهروندان در ترافيك، عرضه بهتر خدمات، توزيع عادلانه تر امكانات، كاهش آلودگي محيط زيست، افزايش اشتغال و بهبود مديريت پايدار شهري از ويژگي هاي اجتماعي شهرداري را در پي دارد، مي تواند انقلابي در زمينه مديريت شهري به وجود آورد. دراين ميان برنامه‏ريزي شهري و شهرداري الكترونيك از جايگاه ويژه‏اي برخوردار است، زيرا تنها با برنامه‏ريزي دقيق و مديريتي قوي مي‏توان‏ به اهداف مربوطه در اين شهرها دست يافت. هدف اين پژوهش، بررسي تحليلي مزاياي شهر الكترونيك است. روش اين پژوهش توصيفي تحليلي است. از يافته ‏هاي اين پژوهش مي‏توان‏‏ به مزايا و تاثيرات مثبت شهرهاي الكترونيكي در زمينه خدمات فرهنگي، عمومي اجتماعي، صرفه هاي اقتصادي و مسائل زيست‏محيطي اشاره كرد.