سنجش تاب آوري اجتماعي و اقتصادي روستاهاي در معرض خطر وقوع زلزله (مطالعه موردي: روستاهاي دهستان انجيرلو شهرستان بيله سوار)

سوانح طبيعي مثل زلزله به عنوان پديده‌ هاي اجتناب ‌ناپذيري به حساب مي‌آيند كه مديريت آن بسيار با اهميت است يكي از اين راهكارها براي مديريت تاب آوري مي باشد. بنابراين هدف اين تحقيق، سنجش تاب ‌آوري اجتماعي و اقتصادي دهستان انجيرلو در برابر زلزله است. در اين تحقيق از روش توصيفي تحليلي و اطلاعات پيمايشي و كتابخانه اي استفاده شده است. جامعه آماري پژوهش، شامل روستاييان روستاهاي اَنجيرلو، اكبرداود قشلاقي و قيزقالاسي(1642=N) با توجه به مشخص بودن جامعه آماري مورد مطالعه از فرمول كوكران براي استخراج حجم نمونه آماري( 311= n) كه مقدار درصد خطا 5% درصد است. براي دقت بيشتر حجم نمونه 312 انتخاب و براي تعيين پايايي كمي پرسشنامه از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد كه مقدار آلفاي ذكر شده در پرسشنامه 0.74 تا 0.81 محاسبه شد. براي به دست آوردن سنجش ديدگاه ساكنان در خصوص مؤلفه هاي ذكر شده از آزمون هاي آماري Tتك نمونه اي استفاده شد. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه در تاب آوري اجتماعي روستاهاي مورد مطالعه مولفه ميزان حس تعلق با 1.13 درصد بيشترين ميانگين و سلامت و رفاه با 1.09 درصد كمترين ميانگين و نيز براي تاب آوري اقتصادي مولفه بهره مندي از تسهيلات بانكي با 1.14 بيشترين و ميانگين و مولفه هاي خسارت و مولفه درآمد با 1.12 درصد از طرف روستاييان پاسخ داده شده است.