بررسي نقش گردشگري روستايي در توسعه اجتماعي و اقتصادي روستاها (مطالعه موردي: روستاهاي شهرستان لردگان استان چهارمحال و بختياري)

صنعت گردشگري در مناطق روستايي كشورهاي در حال توسعه نقش مهم را در پايداري اقتصادي و اجتماعي مناطق روستايي از طريق تنوع منابع درآمدي، كاهش مهاجرت و.. داشته است. گردشگري روستايي منبعي براي افزايش درآمد بوده و نقش مهمي در توسعه اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي روستاها ايفا مي نمايد. هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش گردشگري روستايي در توسعه اجتماعي و اقتصادي روستاها (مطالعه موردي: روستاهاي شهرستان لردگان استان چهارمحال و بختياري) است. اين تحقيق از نوع توصيفي-تحليلي و با استفاده از روش پيمايشي و كتابخانه اي استفاده شده است. جامعه آماري در اين پژوهش، شامل روستاييان ساكن در مناطق روستايي شهرستان لردگان است بر اساس سرشماري سال، 1395 داراي 9027 نفر جمعيت و 2512 خانوار مي باشد. در جامعه آماري مورد مطالعه از فرمول كوكران استفاده و حجم نمونه برابر با 37/368 و براي دقت بيشتر حجم نمونه 369 انتخاب شد. براي تعيين پايايي كمي پرسشنامه از ضريب آلفاي كرونباخ، استفاده شد. مقدار آلفا براي قسمت هاي مختلف پرسشنامه74/0 تا 80/0 محاسبه شد. به منظور به دست آوردن ديدگاه ساكنان در خصوص مولفه هاي ذكر شده از آزمون هاي آماري ميانگين پاسخ ها و واريانس و آزمون Tتك نمونه اي استفاده شد. نتايج يافته هاي پژوهش نشان داد كه رابطه معناداري بين گردشگري روستايي و مولفه هاي اقتصادي و اجتماعي پژوهش وجود دارد. بيشترين بررسي نقش گردشگري روستايي در توسعه اقتصادي و اجتماعي مناطق روستايي به اين ترتيب است كه در بعد اقتصادي مولفه درآمد با ميانگين (36/1 ) بيشترين تأثير و مولفه فقر (11/1 ) كمترين و در بعد اجتماعي مولفه مشاركت با ميانگين(33/1) بيشترين تاثير و مولفه كيفيت زندگي با (11/1) درصد كمترين تأثير را از گردشگري روستايي داشته است. نتايج حاصل آزمون t تك نمونه نشان دهنده ي تأثيرگذاري منفي و معني داري گردشگري روستايي در توسعه اقتصادي و اجتماعي مناطق روستايي بوده است.