بررسي تاثير نقش توسعه گردشگري در ارتقاي كيفيت زندگي درنواحي روستايي (مطالعه موردي شهرستان پارس آباد مغان)

يكي از عواملي كه نقش بسزايي در بهبود كيفيت زندگي داشته ، گردشگري است. امروزه گردشگري به عنوان يك رويكرد اقتصادي پويا و داراي ويژگي‌هاي بارز و منحصر به فرد. به يكي از بزرگترين و پرمنفعت‌ترين صنايع در اقتصاد جهان تبديل شده است و به عنوان يك فعاليت پويا نقش بسزايي در ارتقاي كيفيت زندگي درنواحي روستايي داشته است. به عنوان گسترده‌ترين صنعت خدماتي دنيا، جايگاه ويژهاي را در عرصه‌هاي اقتصادي، اجتماعي و سياسي به خود اختصاص داده است.رشد و توسعه اين صنعت در دهه‌هاي اخير در كشورهاي توسعه يافته و در حال توسعه سبب بازساخت و تغييرات اجتماعي، اقتصادي و محيطي گوناگوني در محيط و جامعه ميزبان گشته است. هدف مقاله حاضر براي بررسي تاثير نقش توسعه گردشگري در ارتقاي كيفيت زندگي درنواحي روستايي (مطالعه موردي شهرستان پارس آباد مغان) مي باشد. تحقيق حاضر ازنظر نوع كاربردي و ازنظر ماهيت، توصيفي – تحليلي و براي گردآوري داده‏ها از روش‏هاي كتابخانه‏اي و ميداني (پرسشنامه) استفاده ‌شده است. جامعه آماري تحقيق، 13 روستا موردمطالعه در شهرستان پارس‏آباد مي‏باشد كه طبق فرمول كوكران 352 خانوار به‌عنوان حجم نمونه تعيين و با استفاده از روش نمونه‌گيري سيستماتيك پرسشنامه‌ها تكميل شد. براي تجزيه‌وتحليل اطلاعات از آمار توصيفي و استنباطي (ضريب همبستگي پيرسون وt تك نمونه‌اي) استفاده‌شده است. يافته هاي تحقيق نتايح حاكي از آن است كه توسعه گردشگري در بهبود كيفيت زندگي تأثير داشته است. با توجه به ابعاد اجتماعي و اقتصادي به ترتيب 3.6016 ، 3/5833 را داشته اند. توسعه گردشگري باعث تنزل محيطي كيفيت زندگي شده است. همچنين توسعه گردشگري بر روي رضايت مندي ساكنين يا تأثيرضريب كل را 0/724 داشته است.