ارزيابي نقش سياست هاي تشويقي شهرداري ها بر نوسازي بافت هاي فرسوده ( مطالعه موردي: منطقه 14تهران)

نواحي كهن شهري كه در زمان شكل گيري فضايي پاسخگو به سلسله مراتب نيازهايي ساكنان خود بوده اند، در پي تحولات فن شناختي و تغيير در نيازهاي زيستي، اجتماعي و اقتصادي اكنون فاقد عملكرد قوي اند. اين نواحي زماني محل و كانون ثروت و قدرت شهرها بودند، ولي در شرايط كنوني(اكثر در شهرها) ازحيث برخورداري از زيرساخت ها و خدمات شهري ضعيف و از حيث كالبدي نابسامان هستند. هدف اين پژوهش ارزيابي نقش سياست هاي تشويقي شهرداريها بر نوسازي بافت هاي فرسوده در منطقه 14 تهران مي باشد كه بنا به ماهيت موضوع و اهدافي كه براي آن پيش بيني شده، از نوع توصيفي-تحليلي و در زمره تحقيقات كاربردي است.جامعه آماري 100725 نفر ساكن در منطقه 14 مي باشد.حجم نمونه 384 نفر مي باشد در پژوهش اخير به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آزمون رتبه اي فريدمن استفاده شده است.يافته ها نشان مي دهد تاثير استفاده از سرمايه هاي اجتماعي در تسريع نوسازي بافت هاي فرسوده با ميانگين بدست آمده(3.2)و تاثير سياستهاي حمايتي دولت (تسهيلات اعطايي) در جهت افزايش تمايل ساكنان به نوسازي بافتهاي فرسوده با ميانگين كل شاخص ها برابر3.1 مي باشد. نتيجة نهايي اينكه، مطالعات و بررسي هاي صورت گرفته نشان داده است كه اقدامات مربوط به بهبود وضعيت بافت قديمي و تاريخي شهرها بدون برنامه ريزي سيستماتيك و يكپارچه كه همة جوانب اجتماعي، اقتصادي، كالبدي،مديريتي، عملكردي و...را در نظر نداشته باشد، موفق نخواهد بود.