تاثير حكمراني مطلوب در توسعه شهري در ايران

با پيش‌بيني استقرار بيش از شصت‌و‌شش درصد جمعيت جهان در شهرها تا سال 2020 ميلادي، جهان در حال تبديل شدن به جهاني شهري است. از اين‌رو مديريت شهري در آينده به طور اعم و در قرن بيست و يكم به طور اخص، درگير نوعي چالش خواهد بود؛ مراكز علمي و تحقيقاتي و سازمان‌هاي بين‌المللي توسعه در زمان حاضر رويكرد «حكمروايي خوب شهري» را به عنوان اثربخش‌ترين، كم‌هزينه‌ترين و پايدارترين شيوه اعمال مديريت و مقابله با اين چالش‌ها معرفي نموده‌اند. در اين مقاله با روش توصيفي-تحليلي و استفاده از منابع كتابخانه اي و مقالات پژوهشي مفهوم شاخص‌هاي حكمراني مطلوب به عنوان ابزاري كارآمد براي اجراي توسعه فراگير مورد ارزيابي قرار گرفته و موانع و چالش هاي پيش روي تحقق آن تبيين مي گردد. نتايج تحقيق نشان مي دهد اجرايي نمودن حكمراني مطلوب در عرصه مديريت شهري كشور در مدت زمان طولاني فرآيند توسعه، سطح كلي زندگي مردم ارتقا مي دهد و مردم متناسب با الگوهاي جامعه خود از حق توسعه بهره مند مي گردند به شرطي كه همراه با عناصر تشكيل دهنده اي هم چون شفافيت، حاكميت قانون، پاسخ گويي و مشاركت سياسي مي باشد. بنابراين ميزان توجه به اين عناصر در ايران مي تواند زيربناي تحقق توسعه و افزايش كارآيي و پويايي ساختار اداري-سياسي باشد.