تبيين عامل‌هاي تاثيرگذار مكاني-فضايي در روستاهاي پيراموني

روابط متقابل ميان شهر و روستا از خصايص مستحكم و پايداري است كه بر حسب شرايط و عوامل درگير با آن شكل گرفته و در نواحي گوناگون جغرافيايي همسان نيست. در اين بين شكل پذيري و تحول سكونتگاههاي پيراشهري، مبتني بر مجموعه عوامل و نيروهايي بوده كه متاثر از تعامل و ارتباط عرصه هاي نقش آفرين با يكديكر مي باشد. بنابراين پژوهش حاضر، با بررسي عامل‌هاي تاثير گذار بر تحولات مكاني فضايي سكونتگاه هاي روستايي پيراموني، هدف خود را دنبال مي كند. ماهيت پژوهش كاربردي و نگاه آن توصيفي تحليلي است. اطلاعات مورد نياز در اين پژوهش، به دو روش كتابخانه اي و ميداني گردآوري شده است. براي تجزيه و تحليل از آزمونهاي آماري نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه عوامل متعدد و درهم‌تنيداي كه وابسته به روند جهاني شدن اقتصاد است سبب تغيير كاركرد سكونتگاههاي روستايي و تحولات فضاي پيراشهري گرديده. قطبي شدن و نظام بوروكراتيك شبه مدرن مديريت توسعه، ادغام اقتصادي، فناوري بهداشتي و رشد جمعيت، اصلاحات ارضي و حركات مكاني جمعيت، عمده شدن مازاد اقتصادي نفت و تنزل مقام كشاورزي، صنعتي شدن و عدم رقابت بخش سنتي كشاورزي، گسترش تكنولوژي و ارتباطات مهمترين اين عوامل هستند. از مهمترين عامل‌هاي مؤثر در سطح ملي مي‌توان به سرازير شدن درآمد نفتي در شهر، وام‌هاي مسكن و پايين بودن قيمت زمين در پيرامون نسبت به مركز در بخش اجتماعي، فاصله نزديك روستاها به فضاي شهري در بعد دسترسي، افزايش ساخت و سازها در بعد كالبدي اشاره كرد. همچنين قابل ذكر است در رتبه بندي عامل ها، بعد اقتصادي با 4.21 درصد بيشترين نقش را داشته است.