استفاده از PPI و مجسم كننده n- بعدي در شناسايي و دسته بندي خالص ترين پيكسل ها و منحني هاي طيفي با كمك داده هاي استر (مطالعه موردي: جنوب غرب اردستان، اصفهان)

بيشتر روش هاي سنجش از دور بر اين حقيقت استوار است كه تصاوير سنجش از دور در باندهاي طيفي متعدد و پهناي باندي كوچك تصويربرداري شده باشند و بتوان طيف پيكسل را استخراج كرد. براي مشخص كردن، شناسايي و دسته بندي خالص ترين پيكسل ها و منحني هاي طيفي بعد از انجام كسر كمترين نوفه (MNF) و اجراي تبديل شاخص خلوص پيكسل (PPI) از مجسم كننده n بعدي استفاده مي شود. گروه پيكسل هايي كه در گوشه هاي نمودار پراكندگي قرار دارند مي توانند از ديگر داده هاي ابري جدا شده و به عنوان عضو انتهايي كه با نوع خاصي از كاني ها و سنگ ها يا هر پديده مشخصي مطابقت دارد انتخاب شوند. با مراجعه به محل واقعي اين پيكسل ها در تصوير، طيف عضوهاي انتهايي استخراج مي شود. بدين منظور اين فرايند بعد از كاليبراسيون ميانگين بازتاب نسبي دروني (IARR) بر روي دسته داده هاي استر در منطقه جنوب غرب اردستان، اصفهان اجرا شد. واحدهاي زمين شناختي منطقه مورد مطالعه اساساً شامل واحدهاي رسي (مانند شيل)، سنگ هاي كربناته (كلسيت) و پوشش گياهي مي باشد. نتايج اين فرايند منجر به استخراج سه عضو انتهايي شامل ايليت، كلسيت و گياه سبزينه دار از تصوير مورد نظر گرديد.