تحليل فضايي سطوح توسعه يافتگي روستاهاي شهرستان اشنويه

شناخت نابرابري‌ها و عدم تعادل‌ها در چارچوب محدوده‌هاي جغرافيايي مختلف از مهم‌ترين ابزارهاي برنامه‌ريزي به شمار مي‌رود. تحليل و تعيين سطوح توسعه‌يافتگي مناطق از لحاظ امكانات و خدمات نسبت به يكديگر، موجب شناخت نقاط ضعف و قوت، توان‌ها و كمبود‌هاي آنها و در نهايت توسعه متعادل و متوازن فضاهاي جغرافيايي مي‌گردد. رويكرد حاكم بر اين پژوهش توصيفي تحليلي است و از لحاظ هدف كاربردي و توسعه‌اي مي‌باشد. پژوهش حاضر با هدف تحليل فضايي و سنجش توسعه‌يافتگي روستاهاي شهرستان اشنويه به لحاظ برخورداري از شاخص‌هاي توسعه صورت گرفته است. جهت تعيين سطوح توسعه‌يافتگي سكونتگاههاي روستايي شهرستان اشنويه از مدل‌هاي تاپسيس و تاكسونومي عددي استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه در بين روستاهاي شهرستان اشنويه از لحاظ سطح برخورداري از شاخص‌هاي توسعه و توزيع امكانات و خدمات ناهمگني و عدم تعادل ديده مي‌شود. نتايج نهايي سطح بندي روستاهاي شهرستان اشنويه در پنج سطح توسعه، بسيار بالا، بالا، متوسط، پايين و بسيار پايين نشان مي‌دهد كه در سطح بسيار بالاي توسعه چهار روستاي آغبلاغ، نليوان، سنگان و ده شمس بزرگ كه 4.9 درصد روستاهاي شهرستان اشنويه را شامل مي‌شوند، در سطح بالاي نيز 8 روستاي را شامل مي‌شود كه 9.9 درصد روستاهاي شهرستان اشنويه را تشكيل مي‌دهند، در سطح متوسط توسعه تعداد 10 روستا با 12.3 درصد كل روستاها قرار دارند، در سطح پايين توسعه كه 24 روستا را شامل مي‌شود، درصد روستاها در اين سطح توسعه 43.2 مي‌باشد، بيشترين تعداد روستا با 35 در سطح بسيار پايين توسعه كه 43.2 درصد كل روستاها را شامل مي‌شود، قرار دارند.