تحليل فضايي روند تحولات سالخوردگي جمعيت در مناطق مرزي ايران (نمونه موردي استان كرمانشاه 1395-1365)

مقوله سالمندي و سالخوردگي مفهومي جدي در مباحث جمعيتي است، سرعت و شتاب افزايش جمعيت و بارتاب آن بر ساختارهاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جوامع يكي از مشكلات و مسائل است كه بسياري از كشورهاي جهان از جمله كشور ما با آن مواجه است. هدف از اين تحقيق بررسي روند تحولات سالخوردگي جمعيت در استان مرزي كرمانشاه و مقايسه آن با كل كشور است. اين تحقيق به روش «توصيفي ـ تحليلي» و با استفاده از مدل ّهاي كمي به انجام رسيده است. داده‌هاي تحقيق به روش كتابخانه‌اي (اسنادي) جمع آوري گرديد. در اين راستا ابتدا با استفاده از نتايج سرشماري‌هاي سال 1365 تا 1395 يازده شاخصه جمعيتي جمعيت كل، شهري، روستايي، ميانه و ميانگين سني، سالخوردگي 60 و 65 سال به بالا، مواليد، باروري عمومي، كل و تجديد نسل با استفاده از مدل‌هاي كمي براي كل كشور و استان كرمانشاه محسابه گرديد نتايج در كليه شاخصه‌ها مبين سالخوردگي جمعيت استان در مقايسه با شاخصه‌هاي كشوري را داشتف همچنين به منظور ارتباط بين سالخوردگي و شاخص‌هاي جمعيتي از مدل تحليل معادلات ساختاري PLS استفاده گرديد، نتايج به دست آمده نشانگر آن بود كه تمامي روابط مورد نظر اين مطالعه بزرگتر از 1.96 بوده و اين امر نشان‌دهنده معني‌داري آن روابط در سطح اطمينان 95 درصد است.