بررسي خودبيمارانگاري ناشي از بيماري كوويد 19 و عوامل وابسته به آن در ميان كاركنان يك پالايشگاه نفت در جنوب ايران

مقدمه و هدف: شيوع بيماري كوويد 19 باعث ايجاد اختلالات رواني متعددي ازجمله خودبيمارانگاري شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسي خودبيمارانگاري ناشي از بيماري كوويد 19 و عوامل وابسته به آن در ميان كاركنان يك پالايشگاه نفت است. روش كار: در اين مطالعه مقطعي، نمونه پژوهش شامل كاركنان مشاغل مختلف يك پالايشگاه نفت بود. نمونه‌ها با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده و بر اساس معيارهاي ورود انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش‌نامه اطلاعات دموگرافيك، پرسش‌نامه محقق‌ساخته و پرسش‌نامه ايوانز بود. پرسش‌نامه‌ها و راهنماي تكميل آن‌ها از طريق شبكه‌هاي اجتماعي براي جامعه فرستاده شد. 78 درصد از پرسش‌نامه‌هاي توزيعي به‌درستي تكميل و به تيم پژوهش عودت داده شدند. داده‌هاي جمع‌آوري‌شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و آزمون‌هاي توصيفي و آزمون تحليل واريانس يك‌طرفه و ضريب همبستگي پيرسون تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها: نتايج مطالعه حاضر نشان داد از 275 نفر حاضر در مطالعه، 186 نفر امتياز 1 تا 20 را كسب كردند و در گروه افراد سالم قرار گرفتند. همچنين 89 نفر علائم خفيف تا شديد اين اختلال را داشتند. نتايج آزمون تحليل واريانس يك‌طرفه نشان داد نمره خودبيمارانگاري در گروه‌هاي مختلف متغيرهاي سن، مدت اشتغال، استفاده از وسايل حفاظت فردي، سابقه ابتلا به كوويد 19 و اهتمام به اقدامات پيشگيرانه به‌طور معناداري متفاوت است (0/05 P). نتيجه‌گيري: ازآنجاكه شرايط محيط كاري ارتباط معني‌داري با افزايش يا كاهش ميزان خودبيمارانگاري ناشي از بيماري كوويد 19 دارد، بهبود شرايط محيط كاري به افزايش رعايت پروتكل‌هاي بهداشتي و كاهش ميزان اختلال خودبيمارانگاري در بين كاركنان منجر مي‌شود.