پديد آورندگان :
حبيبي، مسعود دانشگاه آزاد اسلامي واحد قزوين - دانشكدۀ معماري و شهرسازي - گروه معماري، قزوين، ايران , ارمغان، مريم دانشگاه آزاد اسلامي واحد قزوين - دانشكدۀ معماري و شهرسازي - گروه معماري، قزوين، ايران , رئيسي، ايمان دانشگاه آزاد اسلامي واحد قزوين - دانشكدۀ معماري و شهرسازي - گروه معماري، قزوين، ايران , خوانساري، شيدا دانشگاه آزاد اسلامي واحد قزوين - دانشكدۀ معماري و شهرسازي - گروه معماري، قزوين، ايران
كليدواژه :
آپوزيشنز , مدرنيسم , نومدرنيسم , پسامدرنيسم , معماري مدرن
چكيده فارسي :
بيان مسئله: بي‌گمان جريان مدرنيسم در اواخر سدۀ بيستم با نقدهاي بسياري در نشريه‌هاي معماري روبه‌رو بوده است. اين نقدها هم موجب شكل‌گيري معماري پست‌مدرن بوده‌اند و هم ديگر جريان‌هاي هوادار مدرنيسم را نمايندگي كرده‌اند. مجلۀ آپوزيشنز به‌عنوان معتبرترين مجلۀ معماري، در اواخر سدۀ بيستم نويسندگان و نقدهاي گوناگوني از هر دو طيف را در بر گرفته است. با طرح اين «پرسش» كه «مجلۀ آپوزيشنز در طول ساليان نشر خود چه رويكردهايي از نقد مدرنيسم را نمايندگي مي‌كرده است؟» تلاش مي‌شود تا جايگاه آپوزيشنز در مسير شكل‌گيري تئوري معماري پس از مدرن مورد مطالعه قرار گيرد. مي‌توان اين «فرضيه» را مطرح كرد كه آپوزيشنز با طيف گستردۀ نويسندگان، كه هركدام بعدها از سردمداران شكل‌هاي مختلف تئوري معماري پس از مدرن بوده‌اند («پيتر آيزنمن»، «كِنت فرامپتون»، «رِم كولهـاس»، «رافائل مونئو»، «دنيـس اسكات براون»، «مانفردو تافوري»، «برنارد چومـي» و ديگـران)، مي‌تواند نمونۀ خوبي براي ارزيابي جريان حاكم بر تئوري معماري در آن دورۀ مهم باشد.
هدف پژوهش: عبارت است از واكاوي انديشه‌هاي منتقداني كه در يك بازۀ زماني تأثيرگذار، تئوري معماري پس از مدرن را رقم زده‌اند.
روش پژوهش: چارچوب نظري مقاله به كمك شيوۀ استدلال منطقي به نگارش درآمده و براي تحليل يافته‌ها از نمونه‌گيري «تمام‌شماري» در روش پژوهش «تحليل محتوا» استفاده شده است.
نتيجه‌گيري: براساس يافته‌ها مي‌توان گفت آپوزيشنز تعاملي دوسويه با جريان‌هاي تئوري معماري پس از مدرن و نقشي اثرگذار بر شكل‌دادن به آنها داشته است. تلاش براي تئوري‌پردازي - و نه تاريخ‌نگاري معماري - با رويكردي تفسيري در تحليل جريان‌هاي روز معماري ناشي از اهميت چنين نقشي براي نويسندگان آپوزيشنز است. در سال‌هاي مياني انتشار مجله، نئومدرنيست‌ها و ستايش از اقتصاد آزاد، جهاني‌سازي و تكنولوژي بيشتر به‌چشم مي‌خورد، ولي در سال‌هاي ابتدايي و انتهايي، به تأثير از رويكرد منطقه‌گرايي انتقادي پست‌مدرنيست‌ها واژه‌هاي زيرمتن‌گرايي، فرهنگ و جامعه، كليدواژه‌هاي آپوزيشنز را شكل داده‌اند.
چكيده لاتين :
Problem statement: Undoubtedly, the current trend of modernism in the late twentieth century has been criticized by architectural journals. These critiques have moreover shaped postmodern architecture and also have represented the currents of the theory of pro-modernism. Oppositions -as the most well-known architectural journal in the late twentieth century- has included a variety of authors and critics from both perspectives. The question is: “During the activity of Opposition, what approaches does this journal take to the critique of modernism?” With this attitude, an attempt will be made to study the position of Opposition in the formation of after Modernism architectural theories. It can be argued that Oppositions journal with a wide range of authors, (“Peter Eisenman”, “Kenneth Frampton”, “Rem Koolhaas”, “Rafael Moneo”, “Aldo Rossi”, “Colin Rowe”, “Denise Scott Brown”, “Manfredo Tafuri”, “Bernard Tschumi” and others) each of which later became the pioneer of various types of theory of after Modern architecture, could be a good example for evaluating the current governing architecture theory at that time.
Research objective: The purpose of this study can be considered as the study of the ideas of critics who in an influential period, figured out the theories of after Modernism architecture.
Research method: The method of research in the writing of the theoretical framework is logical reasoning; and to analyze the findings, the method of qualitative research and content analysis has been used.
Conclusion: Opposition have been in a mutual relationship with architectural theories after the modern course and it has had a very critical role in shaping such theories. The attempts for theorizing- and not historiography of- the existing architectural trends with interpretive perspectives confirm the importance of the journal of Oppositions in that period. However, in the middle years of the journal’s lifetime, the neo-modernists’ impacts and their praise for independent economics, globalization and technology can be grasped in the texts, in either beginning and last years of the publication (due to the influence of postmodernism and the critical regionalism approach) the terms of contextualism, culture and society have shaped the keywords of Oppositions.
