شكوفايي نقد ادبي در دهه بيست

The Flourishing of Literary Criticism in the Twenties

با شروع جنگ جهاني دوم و خروج رضا شاه از كشور، در دهه بيست فضاي نسبتا باز سياسي و اجتماعي در ايران شكل گرفت. با شروع فعاليت هاي احزاب، مجلات ادبي با رويكرد تازه اي منتشر شدند و نخستين كنگره نويسندگان ايران تشكيل شد. مجموع اين عوامل در كنار يكديگر بستري مناسب را براي رشد نقد ادبي فراهم آوردند. امروزه كه با گذشت زمان بهتر مي توان تحولات آن دوره را ارزيابي كرد به وضوح قابل مشاهده است كه تفكر چپ گرايانه عنصر غالب نقد ادبي در دهه بيست است به گونه اي كه دو جريان ديگر نقد ادبي در آن دوره، يعني نقد دانشگاهي و نقد رمانتيك نيز از آن متاثر مي شوند. علاوه بر نقد ايديولوژيك كه نماينده شاخص آن در اين دهه احسان طبري بود و در كنار او بايد از مرتضي كيوان نيز نام برد، نقد دانشگاهي نيز كه بر پايه نگاه علمي مستشرقان به متون كلاسيك ادبيات شكل گرفته بود در اين دوره ظرفيت هاي تازه اي را تجربه كرد. نماينده شاخص اين جريان در دهه بيست فاطمه سياح بود. جريان ديگر نقد كه تا حدي تازه نفس بود و محصول جدال هواداران سبك كهنه و نو محسوب مي شد نقد رمانتيك بود. نماينده شاخص اين جريان در دهه بيست نيمايوشيج بود. براي شناخت بيشتر جريان هاي نقد اين دهه، آثار نمايندگان شاخص آن بررسي و تحليل شده است و به دليل تاثيرگذار بودن مرتضي كيوان به نقدهاي او نيز اشاره و نشان داده شده است كه چگونه اين افراد مروجان نقد ادبي جديدي در ايران شدند كه نخستين تلاش ها براي شكل گيري آن از مشروطه آغاز شده بود. روش انجام اين پژوهش توصيفي تحليلي است.

The Flourishing of Literary Criticism in the Twenties With the onset of World War II and the departure of Reza Shah from the country, a relatively open political and social atmosphere was formed in Iran in the 1940s/1320s (A.H(. As the activities of the parties began, literary journals were published with a new approach and the "first Iranian Writers' Congress" was convened. Taken together, these factors provided a good basis for the development of literary criticism. Today, with the passing of time, one can better appreciate the developments of that period, and it is evident that leftist thinking was the dominant element of literary criticism in the twenties, such that the two other streams of literary criticism at that time, namely, academic criticism. an‎d romantic criticism were also affected by it. In addition to the ideological criticism that was characteristic of Ehsan Tabari and also Morteza Keyvan during this decade, the academic criticism based on the scholarly approach of the Orientalists to Persian classical literary texts in this period provided new capacities. A prominent representative of this trend in the twenties was Fatemeh Sayyah. Another stream of criticism, which was relatively a new approach emerging from the controversy of old and new trends, was romantic criticism. A prominent representative of this trend in the twenties was Nima Yushij. In order to understand more about the critical approaches of this decade, the works of its prominent representatives have been reviewed and analyzed; moreover, due to his unquestionable influence, the works of Morteza Keyvan have been mentioned, and it is discussed how such individuals became the proponents of a new literary criticism which had begun in the constitutional period.