ارزيابي تنوع ژنتيكي در بين نمونه‌هاي مختلف گياه استبرق با نشانگرهاي مولكولي ISSR

مطالعه حاضر جهت طبقه‌بندي و بررسي تنوع ژنتيكي بين نمونه ‌هاي استبرق مناطق مختلف استان كرمان با استفاده از نشانگرهاي ISSR انجام شد. در مجموع DNA مربوط به 14 نمونه گياهي با 9 آغازگر ISSR با استفاده از واكنش PCR تكثير شد و الگوي باندي آن‌ها به‌دست آمد. آغازگرهاي مورد استفاده چندشكلي قابل‌قبولي (35.93) را نشان دادند به‌نحوي‌كه حداقل و حداكثر شاخص اطلاعات چندشكل آغازگرهاي به‌كار رفته در اين مطالعه به‌ترتيب 0.11 براي آغازگر ISSR9 و 0.41 براي آغازگرهاي ISSR3 و ISSR8 بود. ميزان شباهت ژنتيكي بر اساس شاخص ني از 0.405 تا 0.745 به‌دست آمد و كم‌ترين شباهت ژنتيكي بين نمونه‌هاي جيرفت 3 و دوساري 2 و بيشترين شباهت ژنتيكي بين نمونه‌هاي جيرفت 1 و جيرفت 2 بود. با استفاده از تجزيه خوشه‌اي به‌روش UPGMA، نمونه‌ها در چهار گروه قرار گرفتند كه گروه‌هاي دوم و سوم نمونه‌هاي بيشتري را در خود جاي دادند. از نظر نزديكي ژنتيكي نيز دو نمونه جيرفت 1 و جيرفت 2 كه در يك خوشه قرار داشتند، نزديك‌تر بودند. همچنين نمونه‌هاي جمع‌آوري شده از عنبرآباد نسبت به ساير نمونه‌ها در فاصله ژنتيكي دورتري قرار داشت. تجزيه به مختصات اصلي نيز نشان داد مؤلفه‌هاي اول و دوم 67 درصد از تنوع به‌دست آمده را توجيه مي‌كنند. به‌طور كلي نشانگرهاي ISSR براي طبقه‌بندي نمونه‌هاي استبرق مفيد بود و با توجه به اطلاعات به‌دست آمده مبني بر وجود تنوع ژنتيكي در بين نمونه‌هاي استبرق استان كرمان، از اين تنوع مي‌توان در آينده در به‌نژادي و توليد استبرق زراعي بهره جست.