حكميت و نهاد داوري در حل تعارض بين زوجين مقايسه تطبيقي در فقه اماميه (با تأكيد بر ادله مبتني بر وحي) و حقوق موضوعه

حكميت شيوه‌اي خاص از داوري در قرآن كريم است كه در موارد اختلاف و نشوز طرفيني زوجين عمل به اين راهكار وحياني ‌مي‌تواند به اصلاح ذات البين منتهي شود. اين پژوهش كيفي با روش توصيفي – تحليلي، از مجموعه ادله كتاب و سنت، حكميت و داوري مطرح شده در  قرآن كريم را به عنوان يك الگوي اسلامي براي رفع تنازع ميان زوجين بررسي كرده و سپس با مقايسه بين اين راه حل قرآني و آنچه بر اساس قانون جديد حمايت خانواده در دادگاه‌ها در حال اجراست، در صدد نشان‌ دادن عدم انطباق برخي روشهاي معمول فعلي با الگوي قرآني آن بر آمده است. علي رغم تلاش هاي قابل ستايش قانونگذار در سال هاي اخير، همچنان آمار بالاي طلاق در جامعه به دليل عدم بازدارندگي كافي روش هاي موجود، حاكي از وجود نقايصي در راه كارهاي ارائه شده است كه بخشي از آن ها به خاطر عدم اجراي صحيح دستورات دين در اين عرصه از جمله موضوع حكميت مي باشد كه بايستي با تطبيق بيش از پيش شرع و قانون و بكارگيري روش هاي پيشگيرانه اوليه به موازات اقدامات درماني در سير رويه قضايي، براي رفع اين اشكالات قدم برداشت.