زن در عرفان از ديدگاه حكيم سبزواري و امام خميني (ره)

در موردجايگاه زن در منابع و متون اسلامي از جمله متون عرفاني بحث شده و آراء متفاوتي درباره آن اظهار شده است. در اين پژوهش ديدگاه عرفاني حكيم سبزواري و امام خميني به جايگاه زن مورد بررسي قرار گرفته است. در ديدگاه امام خميني به جايگاه زن پژوهش‌هايي انجام شده است ولي در مورد ديدگاه حكيم سبزواري و تطبيق آن با ديدگاه امام خميني تحقيقي صورت نگرفته است. براي تبيين نگاه اين دو متفكر در مورد جايگاه زن كوشيده‌ايم نگاه قرآني و روايي اين دو عارف را كشف كرده و براي اين منظور به كتب: اسرارالحكم، نبراس الهدي و تعليقات حكيم سبزواري بر اسفار و به صحيفه امام خميني رجوع شده است. نگاه حكيم سبزواري به زن از نظر عرفاني محدودساز و به لحاظ اجتماعي و فردي نسبتاً منفي و مبتني بر سنت پذيرفته شده دوره خويش است و در بعضي موارد با سخن خود حكيم در مواضع آثارش متناقض است و هماهنگي ندارد. از اين سو امام خميني به جهت شرايط اجتماعي و فردي كه در آن زيست مي‌كرده نگاهش جمالي و رحامتي است و زن را واجد همان كمالات و شرايط اجتماعي مي‌داند كه مرد از آن برخوردار است.