زمين‌شيمي و دما‌ـ فشارسنجي سنگ‌هاي آتشفشان بزمان، مثالي از آتشفشان مناطق كوه زايي حاشيه فعال قاره

آتشفشان بزمان در كمان ماگمايي مكران‌ـ چاغي در جنوب شرق ايران واقع شده است. مخروط اين آتشفشان از روانه‌هاي آندزيتي، بازالتي، داسيتي، و ريوداسيتي همراه معادل‌هاي آذرآواري آن‌ها تشكيل شده است. اين روانه‌ها ماهيت كالك آلكالن تا اندكي تولئيتي و بافت‌هاي پورفيري، ميكروليتيك پورفيري، و هيالو پورفيري دارند و غالباً از كاني‌هاي پلاژيوكلاز، پيروكسن، اُليوين، هورنبلند، بيوتيت، و كوارتز تشكيل شده‌اند. الگوي نمودارهاي چندعنصري عادي‌سازي‌شده اين سنگ‌‌ها نسبت به گوشته اوليه داراي غني‌شدگي نسبي از عناصر LIL نسبت به عناصر HFS و بي‌هنجاري منفي در عناصر Ti و P هستند. همچنين الگوي توزيع عناصر خاكي كمياب عادي‌سازي‌شده اين سنگ‌ها نسبت به كندريت غني‌شدگي نسبي از عناصر LRE نسبت به عناصر HRE با بي‌هنجاري منفي Eu نشان مي‌دهند. نمودارهاي تكتنوماگمايي حاكي از وابستگي سنگ‌هاي اين آتشفشان به مناطق كوه‌زايي حاشيه فعال قاره است. داده‌هاي ريزپردازش الكتروني روي كاني‌هاي پيروكسن، پلاژيوكلاز، و هورنبلند نشان مي‌دهد روانه‌هاي اين آتشفشان در محيط‌هاي كوه‌زايي، شرايط نامتعادل با گريزندگي بالاي اكسيژن، دماي 800 تا 1200 درجه سانتي‌گراد، و در فشار كمتر از 2 كيلوبار تشكيل شده‌اند. شواهد ژئوشيميايي كاني‌ها و سنگ كل نشان مي‌دهد آتشفشان بزمان وابسته به محيط‌هاي فرورانشي است و احتمالاً حاصل فرورانش پوسته اقيانوسي هند به زير صفحه ايران است.