تفسير تبصرۀ مادۀ 292 قانون مجازات اسلامي در پرتو نظرِيِۀ سوءنيت غيرمستقيم

قانون‌گذار ايراني پس از اينكه در مادۀ 292 قانون مجازات اسلامي، سه بند را به جنايت خطاي محض به‌عنوان يكي از جنايات غيرعمدي، اختصاص داده است، در تبصرۀ همان ماده بيان داشته است كه در صورت علم مرتكب به تحقق نوعي جنايت، جنايت وي از خطاي محض تبديل به جنايت عمدي خواهد شد. علي رغم اين كه برخي از حقو ق دانان حكم تبصره را ناظر به سوءنيت احتمالي مي دانند، اما دقت در منابع فقهي به عنوان منبع اصلي قانونگذار در اين بحث و نيز اصول عمومي حقوق كيفري در مورد عنصر رواني جرم، نشان مي دهد كه حكم مقرر در تبصرۀ مادۀ 292 حكم جديدي نبوده و همسو با برخي ديگر از مواد قانون مجازات اسلامي، همچون بند ب و ج مادۀ 290 آن قانون، برمبناي سوءنيت غيرمستقيم است. از اين منظر، زماني كه مرتكب خواهان تحقق نتيجه نيست، اما مي داند كه رفتار او نوعاً و معمولاً منجر به تحقق نتيجه مي شود، داراي سوءنيت غيرمستقيم بوده و عامد محسوب خواهد شد.