بررسي پارامترهاي دما و بارندگي حوضه آبخيز هراز تحت تأثير تغيير اقليم

به دليل تفكيك فضايي كم و ساده سازي‌هاي مـدل‌هاي گردش عمومي جو در مقايسه با مدل هاي منطقه‌اي و كوتاه‌مدت، خروجي اين مدل‌ها نمي تواند تقريب درستي از شرايط آب و هوايي منطقه مورد مطالعه ارائه دهد. بـا توجه بـه وقت‌گير بودن و عـدم صرفه اقتصادي استفاده از مدل‌هاي ديناميكي، توجه عمومي به استفاده از روش‌هاي ريزمقياس نمايي آماري افزايش يافته است. يكي از روش‌هاي مفيد و معمولي در روش ريزمقياس نمايي آماري،‌ روش SDSM مي‌باشد. به اين منظور، ابتدا پارامترهاي جوي در منطقه طي 32 سال گذشته (2015-1984) با آزمون من - كندال بررسي شد. نتايج نشان داد سري زماني داده‌هاي بارش و دما داراي روند معني‌داري است. سپس با ريزمقياس‌سازي آماري داده‌ها به‌كمك نرم‌افزار SDSM، پارامترهاي روزانه دماي حداكثر، حداقل، متوسط و بارندگي حوضه آبريز هراز در استان مازندران، تحت سناريوهاي RCP2.6 (خوش بينانه) و RCP8.5 (بدبينانه) و مدل اقليمي CanESM2 از سري مدل‌هاي جديد CMIP5 در سه دوره بيست ساله آتي از سال 2020 تا 2079 شبيه‌سازي شد. در نهايت تحت سناريوي بحراني‌تر RCP8.5 تا انتهاي دوره پيش‌بيني مشخص شد كه دمـاي حداكثر، حداقل و متوسط حوضه به ترتيب 0/91، 1/13 و 0/96 درجه سانتي‌گراد نسبت به دوره پايه افزايش و بارش 15/1 درصد (7/4 ميلي‌متر) كاهش خواهد يافت.