بررسي رابطه احساس تنهايي اجتماعي و عاطفي، ترس از ارزيابي منفي، سركوب فكر و ذهن‌ آگاهي با ميانجي‌گري خود پنهاني

مقدمه: تنهايي دردناك ترين تجربه از بين همه تجارب بشري است كه منجر به مشكلات روانشناختي و جسماني شديد مي ‌شود.هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه احساس تنهايي اجتماعي و عاطفي، ترس از ارزيابي منفي، سركوب فكر و ذهن آگاهي با ميانجي گري خود پنهاني در دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز بود.روش: طرح پژوهش، همبستگي و از نوع معادلات ساختاري است. جامعه ‌ي پژوهش شامل كليه دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز در سال تحصيلي ۹۶-۱۳۹۵ بود، كه از بين آن ‌ها ۲۰۰ نفر به روش نمونه ‌گيري خوشه ‌اي انتخاب شدند و به پرسشنامه‌ هاي ذهن آگاهي (MAAS)، سياهه سركوب خرس سفيد (WBSI)، فرم كوتاه مقياس ترس از ارزيابي منفي (FNES)، فرم كوتاه شده مقياس احساس تنهايي اجتماعي عاطفي بزرگسالان (SELSAS) و مقياس خود پنهاني (SCS) پاسخ دادند. تجزيه‌ و تحليل داده ‌ها با استفاده از نرم ‌افزار AMOS و SPSS نسخه ۲۰ و روش ‌هاي آماري همبستگي پيرسون، تحليل مسير و روش بوت استراپ انجام شد.يافته ‌ها: شاخص ‌هاي برازندگي مدل شامل ۰/۰۱=RMSEA، ۰/۹۹=NFI، ۰/۹۹=CFI، ۰/۹۹=IFI، ۰/۹۹=AGFI، ۰/۹۹=GFI به دست آمد كه حاكي از برازندگي خوب مدل پيشنهادي است. همه اثرات غيرمستقيم ترس از ارزيابي منفي با ذهن آگاهي و سركوب فكر با ميانجي گري خود پنهاني و همچنين احساس تنهايي اجتماعي و عاطفي با ذهن آگاهي و سركوب فكر با ميانجي گري خود پنهاني معني‌دار شدند ( ۰/۰۰۱≥P). نتيجه‌گيري: ذهن آگاهي از طريق پذيرش احساسات و افكار موجب كاهش احساس تنهايي عاطفي و اجتماعي، ترس از ارزيابي منفي، سركوب فكر و خود پنهاني مي ‌شود.