نقش انعطاف‌پذيري شناختي در اضطراب فراگير افراد داراي روان رنجوري

مقدمه: اضطراب يك جنبه مهم روان رنجوري است كه ممكن است با متغيرهايي مانند انعطاف‌پذيري شناختي مرتبط باشد.هدف: هدف پژوهش حاضر تبيين اضطراب فراگير در افراد روان رنجور بر مبناي انعطاف ‌پذيري شناختي بود.روش: اين پژوهش از نوع مطالعه همبستگي بود. جامعه پژوهش شامل دانشجويان دانشگاه اراك در سال ۱۳۹۸ بود كه يك نمونه ۳۰۰ نفري به شيوه ‌ي نمونه‌گيري در دسترس از بين آن‌ها انتخاب شد. ابتدا مقياس روان رنجوري پرسشنامه شخصيتي پنج عاملي نئو، پرسشنامه اضطراب فراگير اسپيتزر و همكاران و پرسشنامه انعطاف‌ پذيري شناختي دنيس و وندروال در مورد آن‌ها اجرا گرديد. سپس، ۷۰ نفر از شركت‌كنندگاني كه داراي نمرات بالايي براساس مقياس روان رنجوري نئو بودند (نمره ۲۴ و بالاتر) مورد مطالعه قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از روش رگرسيون چندگانه هم‌زمان توسط نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۱ تحليل شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد كه مؤلفه‌هاي انعطاف‌ پذيري شناختي حدود ۱۸ درصد از واريانس اضطراب فراگير افراد روان رنجور را پيش‌بيني كردند (۷/۱۴۱=F و ۰/۰۰۱ P) به‌طوري‌كه درك كنترل‌پذيري (با ضريب بتاي ۰/۴۱۷) سهم معناداري در اين پيش‌ بيني داشت؛ اما جايگزين‌هاي شناختي سهم معناداري در آن نداشت.نتيجه‌گيري: مي‌توان گفت كه درك كنترل‌پذيري متغير مهمي در پيش‌بيني اضطراب فراگير افراد روان رنجور است كه براي تعديل اضطراب آن‌ها بايد مورد توجه جدي قرار گيرد.