چالش هاي مديريت شهري در جرم خيزي بافت فرسوده شهري (مورد مطالعه: منطقه (14) شهرداري تهران)

يكي از عوامل مهم در افزايش ميزان آسيب‌هاي‌اجتماعي وجود مناطق و مكان‌هاي جرم‌خيز است. پژوهش ها نشان مي‌دهد ميان ميزان ارتكاب جرم و ويژگي‌هاي محل وقوع جرم رابطه معناداري وجود دارد. امروزه بافت‌هاي فرسوده در مناطق شهري و به‌ويژه كلان‌شهرها به محلي براي فسادهاي اخلاقي، آسيب‌هاي‌اجتماعي، جرم و جنايت تبديل‌شده‌اند.پژوهش در نواحي (۶) گانه و محله‌هاي منطقه (۱۴) شهرداري تهران انجام شده است. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش توصيفي-تحليلي و موردي است. روش تجزيه‌وتحليل اطلاعات با تكنيك سوات است. در اين پژوهش جامعه آماري تعداد (۳۰) نفر از خبرگان و متخصصان مديريت شهري در نظر گرفته شده‌اند. در اهداف آن مديريت شهري و شناسايي مؤلفه‌ها و شاخص‌هايي مانند نظارت مطلوب در فضاها، نورپردازي، اختلاط مناسب كاربري‌ها، مسير حركتي مناسب، طراحي مناسب، نظارت اجتماعي، حس تعلق و حضور نيروي انتظامي موردبررسي و تحليل قرار گرفتند. در تجزيه‌وتحليل اطلاعات نقاط قوت، بالاترين و با اهميت‌ترين عامل، «طراحي مناسب ساختمان‌ها» با ميانگين وزني (۳٫۸) است و عامل «اتحاد و نبود نزاع و كشمكش بين ساكنين محله» با ميانگين وزني (۳٫۵۶) كمترين اهميت را داراست. هرچند كه خود اين عامل نيز از اهميت بالايي برخوردار است. در بخش نقاط ضعف، «حضور نيروي انتظامي» بالاترين و با اهميت‌ترين عامل تأثيرگذار به‌دست آمده است. در بخش فرصت‌ها، عامل «طراحي مناسب جاذبه‌هاي محله» با ميانگين وزني (۳٫۷۶) بالاترين عامل در بين فرصت‌ها تعيين شده است. در بخش تهديدها، عامل «تجديد ساخت يا حذف فضاهاي آسيب‌پذير محله» بالاترين ميانگين وزني را به خود اختصاص داده است. ميانگين وزني اين عامل (۳٫۹۳) است كه به معناي حذف فضاهاي آسيب‌پذير محله از اولويت‌هاي مهم بافت فرسوده محسوب مي‌شود.