تحليل معناي زندگي و تأثير اعتقاد به امكان شناخت ذات الهي بر آن از منظر فخر رازي

پژوهش حاضر در پي كاوش براي پاسخ گويي به اين مسئله كه «اعتقاد به امكان شناخت ذات الهي چه تأثيري بر «معناي زندگي» از منظر فخر رازي دارد؟» شكل گرفت. فخر معناي زندگي را در حوزه ي نظر، فايده و كاركرد با مبناي معرفت و شوق فطريِ به كمال مطرح مي كند. از آن جا كه بنيان انديشه ي فخر بر معرفت است، درجات مختلف معرفت از منظر او بررسي شد و اين نتيجه حاصل شد كه فخر معرفت را فرآيندي مرحله مند دانسته و آن را در طي گام هاي عقلاني، تهذيبي و فنائي بيان مي كند، در نگاه فخر شناخت ذات براي انسان در مراحل قبل از فنا ممكن نيست، بنابراين شوق به حق داراي محدوديت خواهد بود و به همين نسبت معناي زندگي نيز محدود خواهد شد، اما در نهايت فخر رازي فناء را به عنوان يك نظام شناختي مطرح كرده و در پرتو اين نظام شناختي امكان وصول به معرفت ذات باري را مي پذيرد، بر اين اساس شوق فطري از محدوديت خارج شده و با اين شوق بي پايان «معناي زندگي» به اوج خود مي رسد. فخر رازي در اين فرآيند با روي كردهاي مختلف كلامي، فلسفي و عرفاني به حث پرداخته است.