معاصرسازي خانه هاي تاريخي و توسعه گردشگري پايدار؛ نمونه موردي: عمارت ارباب هرمز تهران

اهداف:معاصرسازي خانه هاي تاريخي فرصتي براي توسعه گردشگري پايدار با هدف رونق بافت هاي باارزش فرهنگي و تاريخي است. هدف عملياتي اين پژوهش، بررسي يكي از بناهاي تغيير كاربري يافته توسط سازمان زيباسازي شهر تهران و شهرداري تهران به نام عمارت ارباب هرمز است. پژوهش با تحليل متغيرهاي گوناگون نشان مي دهد كه اين بنا‌ به عنوان پتانسيلي براي ايجاد جاذبه گردشگري در فضاهاي شهري، شهر تهران است. روش‌ها:چارچوب مفهومي پژوهش بر اساس نظريه معماري سرآمد بنيان نهاده شده، از اين رو ماهيتي اقناعي و مبتني بر فرآيند طراحي معماري دارد. روش پژوهش توصيفي- تحليلي، تاريخي بوده و جمع‌آوري اطلاعات از طريق روش‌هاي اسنادي و كتابخانه‌اي، و مشاهده تشخيصي در اين محدوده صورت گرفته است. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه سازمان زيباسازي شهر تهران در تغيير كاربري و بازكاربست همساز اين بنا موفق بوده است، به گونه اي كه امروزه يكي از قطب‌هاي گردشگري شهري در شمال شرق تهران و مراكز ماندگار تبديل به شده است. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش بر اهميت و تاثير ابتكارِ عمل شهرداري تهران در تغيير كاربري خانه هاي تاريخي تهران حكايت دارد. اين خانه ها در راستاي سياست‌هاي جاذب گردشگري شهري، عامل توسعه پايدار در بافت هاي كهن شهري محسوب مي شوند. تبديل ميراث معماري معاصر به قطب گردشگري، عامل رونق مشاركت مدني، اخلاق و رفتار اسلامي و ايراني، بروز خلاقيت و توانايي مردم، ايجاد اشتغال پايدار، تحكيم روابط خانوادگي و توسعه مهارت هاي فرهنگي و اجتماعي است.