بررسي حوادث رانندگي ناشي از تبليغات محيطي در پرتو قواعد فقهي و حقوقي

حوادث رانندگي هرروزه بخشي از سرمايه‌هاي انساني كشورمان را نابود مي‌كند. يكي از دلايل مهم رخ‌دادن اين‌گونه حوادث، توجه رانندگان به موضوعات پيراموني غير از رانندگي است. تبليغات محيطي در كنار جاده‌ها يكي از مواردي است كه قصد اصلي ايجاد آن، جلب توجه حداكثري رانندگان است. در برخي از شرايط كه تبليغات كنار جاده‌اي نامناسب هستند و الزامات ايمني در تهيه و نصب آنها رعايت نشده‌است، احتمال وقوع حادثه افزايش مي‌يابد. از آنجا كه متصديان راه مانند وزارت راه و شهرسازي و شهرداري‌ها مسئول تأمين امنيت جاده و جلوگيري از اخلال در تردد هستند، در‌صورت عدم انجام تكاليف خود و بروز حوادث رانندگي، مسئوليت آنها به‌عنوان يكي از دلايل موثر در تصادف مطرح مي‌شود. در اين مقاله، مسئوليت ناشي از حوادث رانندگي بر اساس تبليغات محيطي از دريچه قواعد فقهي و حقوقي مورد تحليل قرار مي‌گيرد و روشن مي‌شود كه قواعد فقه اسلامي مانند تسبيب به‌شكل بسيار مناسب‌تري منافع زيان‌ديدگان را تأمين مي‌كنند و قانون‌گذار براي حمايت از زيان‌ديدگان نيازي به تبعيت از قوانين كشورهاي خارجي ندارد و كافي است كه از ظرفيت پويايي فقه اسلام استفاده كند تا نفع زيان‌ديدگان به بهترين نحو تأمين شود.